Arrannta
—Féach Foclóir an Duinnínigh: ach is mó de'n droch-mhúineadh agus de'n ghangaide atá ann ná de'n chantal a's de'n phriaclacht. Níl ainm-fhocal ná briathar ag gabhail le arrannta
—
+–
Bhí múineadh ar fhear a's leanbh aca(b) nach bhfaca mé ar a lán; Gach uile nídh dhár thaithnigh liom gan gársamhlacht, gan grabaireacht; Gan focal ar bith arranta, ach a ndéanadh muid de ghreann (sliocht as "an bás" — Colm de Bhailís) (Taghd, fearg nó olc atá i gceist le "arrannta" thuas).
Níor dhubhairt sé focal arrannta le aon duine ariamh.
TUILLEADH (7) ▼
Níor chuala mise ná aon duine eile smid arranta as a bhéal ariamh.
Níl sé sin arrannta ná anglánta chor a' bith, ní hé sin fhearacht agaibhse é.
Bhíodh sé arranta go leor fadó, ach is mór a leig sé faoi le goirid.
Tá sé arrannta agus d'eireochadh dhó.
Bhí cliobairí sáthach arrannta ar a' mbainis aréir, dhá bhfaghaidís a' té thiubhradh áird orra(b).
Tá sé chomh h-arrannta le aon-amhlóir dhá bhfaca mise, i gcaith(eamh) an tsaoghail ariamh.
Má bhíonn sé arrannta annsiúd, is furasta dhó comráduidhe 'fhághail = is furasta dhó fear eile a chasadh leis a bheidheas chomh h-arrannta 'chuile ordlach leis fhéin, agus is maith 'na chéile an cúpla annsin.
Arrannta in iontrálacha eile (4)
→
beo 1
Ó'n lá sin go dtí an lá atá indiu ann, níor labhair mise focal arrannta le S. ná ní labhrócha an dá lá is beo mé.
→
breá
Marach a' nathuighdeoir breagh seo amuigh, ní bheadh focal arrannta a' bith ann ó thús fhéin.
→
luach
Níor chaith sé focal arrannta le aon-fhear ariamh, agus go dtuga Dia a luach anois dó! = guidhe glóire is na Flaithis tar éis bháis duine.