Fiod-rinnce
—fiodarinnce freisin
—
a.
léimneach, leipreach; preabadh.
+–
Go deimhin ní damhsa atá aige ná tada dhá shórt, ach bíonn sé ag fiod-rinnce leis mar sin. Tá sé sách maith. Déanfaidh sé muide
Is beag is call dó a ól nuair a bhíos sé ag fiod-rinnce
TUILLEADH (1) ▼
Nach deacair a bheith ag iarraidh maitheasa ar na gasúir sin anois? Sin a thomhais ort cén cheird a bhí orra ar a theacht isteach dom: ag fiod-rinnce ar mo chóta nua. Má chuaigh leó castar liomsa é muis
b.
ag eirí ó thalamh mar a bheadh duine le pian, le olc, le glionndar agus rl.
+–
Ná bí ag siocadh liom chor ar bith adeirim leat nó cuirfidh mé ag fiod-rinnce thú ar fud an tí = tiúrfaidh mé buille duit a chuirfeas ag léimneach le pian thú
Bhuail mé mo lorga faoi chois an bhoird, agus chaith mé an lá ag fiodarinnce ar fud an urláir, ler chuir sí de phian orm
TUILLEADH (3) ▼
Spréach sé nuair a chaith an ceann eile an chaint sin, agus thosaigh sé ag fiodarinnce ar fud an sráide. "Dhá mbeadh an glamaire agamsa annseo", adeireadh sé, "chuirfinnse riocht air nach ndéarfadh sé é aríst"
Ag fiod-rinnce le olc a bhí sé an uair sin. Is furasta é chur san gcruth sin
Nuair a chinn air an "bicycle" a dheasú, chaith sé anuas é, agus d'áitigh sé ag fiodarinnce in a mhullach. Dheamhan spóca ag gabhail leis nach ndearna sé mionúch dhó (dhe)
Féach freisin
→
fiod-