Sin é an chaoi ar chéas mise an lá, i dteannta na mbrogúis sin thiar i nG. Ch.

Cuir an croich chéasta idir thú féin agus an anachain — fainic an chontúirt

Aoine an Chéasta

"An rud a bhí dodhéanta rinne sé féin é. D'fhulaing sé a sciúrsáil a chrochadh agus a chéasadh" (as amhrán diaga: Trí scóir a bhí an Naomh Joseph nuair a phós sé Muire Mháthair)

Is beag an dochar di a bheith céasta féin agus an ruacán d'fhear atá aici. Ag imeacht ag ragairne agus ag ól ó oíche go maidin agus ina chodladh go headarshuth ansin, agus má dheireann sí aon cheo leis, í ite, sceanta, buailte aige. Is olc an áit ar chuir a hathair í