Níor leigeadh a shlainte ariamh le fear bóthair ná bealaigh as a' tsráid-bhaile chéadna. An cluithche scaibhtéaraí ba mhó a bhí ar foth ná ar féar, is istigh sa mbaile sin a bhí siad scathamh.

Tá an bhean sin aige an-diomallach. 'Ar ndú, níl a fhios céard a leigeas sí amú. Cé'n bhrigh dhá mbeadh aon-ghantann beatha orra, ach níl. Tá a cuid muc agus a cuid cearc, agus a cuid beithidheach igcomhnaí ag géimneach agus ag grágghail agus ag sclamhaireacht leis an ocras, agus an rud a bhí a thabhairt dóibh scuabtha leo ag mádraí an bhaile de'n tsráid.

Rug sí orm i lár na sráide agus phóg sí agus dhiúrn sí mé as comhair na tíre. Ní thiubharfainn deoir fhola le náire. Cé'n bhrigh nó gur thosuigh sí ag caint: "a mhac mo chol-ceathar, a mhac mo chol-ceathar nach bhfaca mé leis an fhad seo … ". Mo choinsias agus dar m'anam, níor tháinic aon-lá ariamh mar é ar shlata an bhaile mhóir, agus cáir ar 'chuile fhear

Chuaidh sé go'n (do'n) tsráid-bhaile ar ball