Bhí mise amuigh annsin thiar lá agus bhuail mé cuisle eistrí gan aireachtáil. Thug mé scríb fútha agus thóig mé na céata aca leis an líon. Bhí báid eile fúm agus tarm agus gan a fhios aca a raibh siad ann chor ar bith. Dheamhan fios muise ná ag an bhfear fobhairne a bhí liom san mbád sílim. Thiocfá ar chuisle mar sin scaití

Ná déan rithte-reathach a' bith leis a' gcloich-neart. Caith ó scríb í.

Caithfidh sí féithiú ó dheas nó go dtuga sí an leathbhord sin léithe. Cuirfidh sí an Ceann Fúithe den scríb seo

Chuaigh an teach thrí lasadh as a chionn. Amach i bhfuinneóig i mbarr an tí ab éigin dó a dhul. Dheamhan scríb bhisigh a d'eirigh dhó — míle buíochas le Dia — cé's moite go raibh a mhullach fuar-dhóite ar éigin. Bhí an t-ádh air ar chaoi ar bith, bhí sin

Dheamhan mé gurb olc an chaoi do dhuine ar bith a chuid a fhágáil ar mhí-scríb mar sin

Ná fág an féar ar mhí-scríb amáireach arae beidh an lá go breágh, faoi go raibh an tseachtain fliuch. Bíonn an Aoine igcomhnaí in aghaidh na seachtaine

Seo é mo mhaicín bán gan scríb chaorach, dóghadh gréine ná gearradh láighe = gan marach ar bith (bean adubhairt ag moladh a mic).