Foclóir Mháirtín Uí Chadhain: Anglóir

Nualitriú Bunlitriú

Anglóir

—Deirtear angalóir go minic — an-galóir?

—

duine an-glánta; duine beo drochmhúinte cantalach.

+–

Is anglóir críochnuighthe é = tá sé an-droch-mhúinte agus an-ghoinighthe 'un troda.

Breagh nach leigeann sib de'n anglóir sin, a's gan a bheith 'baint as.

TUILLEADH (6) ▼

Ní shílfeá choidhchin do'n anglóir sin a bheith chomh droch-mhúinte a's tá sé.

Ní mór a' t-an-glóir a cheangal le na cheannsú.

Bíodh smideannaí beaga agad, agus ná spreog an t-anglóir siúd.

Ní sheasfadh aon-bhean leis an anglóir údaidh.

Ní bhainfeadh paráiste ceart de'n anglóir = bheadh sé ag eirghe in a mullach, agus ag ullmhuchan scléipe chuile lá.

Fan amach ó'n anglóir siúd má tá do leas ar dhia.

Féach freisin

→ angla

→ anglántas

Anglóir in iontrálacha eile (5)

→ baile

Ní beag de bhaile a' bith anglóir amháin. 'Fear imbaile a's baile i bparáiste' adeir siad.

→ beo 1

Níl aon-anglóir beo go dtí é.

→ aer

Ní bhfuightheá anglóir faoi'n aer is measa ná é.

→ araoid

Is beag an araoid a chuir me air, ach cá'r fhága tú an t-anglóir i gcomhnuidhe.

→ drocháisc

Mara bhfeice muid dhá droch-fháisc muis choichín, ach an sceamhínteacht bheag sin a bhí air an oíche cheana, ní cás duinn é. Déarfaidís gur anglóir ceart é, ar a mheisce. M'anam go raibh sé bogha go maith an oíche sin, ach dheamhan thairis sin de dhochar a bhí ann, ach cead cainte a thabhairt dó. 'Ar ndú' ní móide gur beag dhuinn a thúisce!