Foclóir Mháirtín Uí Chadhain: anglóir

Nualitriú Bunlitriú

anglóir

—deirtear angalóir go minic (an-galóir?)

—

duine anglánta; duine beo drochmhúinte cantalach.

+–

Is anglóir críochnaithe é — tá sé an-drochmhúinte agus an-ghoinithe chun troda.

Breá nach ligeann sibh den anglóir sin agus gan a bheith ag baint as.

TUILLEADH (6) ▼

Ní shílfeá choíchin don anglóir sin a bheith chomh drochmhúinte agus atá sé.

Ní mór an t-anglóir a cheangal lena cheansú.

Bíodh smideannaí beaga agat, agus ná spreag an t-anglóir siúd.

Ní sheasfadh aon bhean leis an anglóir údaí.

Ní bhainfeadh paróiste ceart den anglóir — bheadh sé ag éirí ina mullach agus ag ullmhúchan scléipe chuile lá.

Fan amach ón anglóir siúd má tá do leas ar Dhia.

Féach freisin

→ angla

→ anglántas

anglóir in iontrálacha eile (5)

→ baile

Ní beag do bhaile ar bith anglóir amháin. Fear i mbaile agus baile i bparóiste, adeir siad.

→ beo 1

Níl aon anglóir beo go dtí é.

→ aer

Ní bhfaightheá anglóir faoin aer is measa ná é.

→ araoid

Is beag an araoid a chuir mé air, ach cár fhága tú an t-anglóir i gcónaí.

→ drocháisc

Mura bhfeice muid dhá drocháisc muis choíchin, ach an sceamhínteacht bheag sin a bhí air an oíche cheana, ní cás dúinn é. Déarfaidís gur anglóir ceart é ar a mheisce. M'anam go raibh sé bogtha go maith an oíche sin, ach dheamhan thairis sin de dhochar a bhí ann ach cead cainte a thabhairt dó. Ar ndóigh ní móide gur beag dhúinn a thúisce!