Dhá nglacadh an beainnc, mo bhannuidhe-sa, thiocfainn imbannuidhe ort is fáilte, ach dheamhan glacadh, mar níl líon-léith thíos in m'ainm-sa. 'Sé ainm an tsean-fhir atá thíos le 'chuile mhíle sórt fós.

Glacfa an beainnc a chuid talmhana in omós bannuidhe. Féadfa sé an talamh a bháthadh.

Tá na tighthe údan a rinne sé anuraidh báithte leis an mbeainnc aige, in omós, bannuidhe.

Tá riar maith tóigthe sa mbeainnc cheana aice, a's thóigfeadh sí tuille, dhá nglactaí aon-bhannuidhe uaithe, ach ní ghlacfaidhe.

Dhá bhfaghad sé an té a ghabhfadh imbannaí air, is air nach mbeadh an mhoill a dhul dhá thógáil sa mbeainnc.

Tá'n t-áirleacan caithte aige anois sa mbeainnc, a's duine díthcéille a thiocfadh imbannaí air aríst, faoi thuille.

Teigheadh an fear fabhairne 'fheiceanns muide i gcomhnuidhe aige i mbannaí air, má's breagh leis é, anois. Ní thiocfa fear a' tighe seo, imbannaí air, ar aon-chor.

Is mór a' chontabhairt d'aonduine a dhul imbannaí air siúd, mar cá bhfios nach éard a dhéanfadh sé glanadh leis, ar a' dá luath a's a bhfuigheadh sé an t-airgead.

Bheadh imnidhe ar dhuine 'bith a dhul imbannaí air, faoi lán laidhre mar sin.

'Breagh nach bhfaghann sé a chliamhain le dhul i mbannaí air, mar is goire dhó é ná aon-duine eile.

D'iarr sé mé le dhul i mbannaidhe air, faoi leath-chéad.

Tá'n t-áirleacan caithte aige, le fada: 'siad an dream a chuaidh i [mbannaí] air, atá an beainnc a chuir idteannta anois.

Má's i gcleitheamhnas mise a dhul imbannaí air, sa mbeainnc atá sé, is mór a' dul-amudha atá air. Rud nach ndearna mé ariamh, ní dhéanfa mé dhó-san, anois é.

Níor chumaoin dhó a bheith cuireamhaint ar J. P. Nuair nach raibh líon léith le n-ithe aige, ná síol a chuirfeadh sé i dtalamh, chuaidh J. Ph. imbannaí air, thiar sa mbeainnc faoi chúig phunnt fhichead, a's chuile dhuine eile th'éis cinneamhaint air.

B'éigin dó a chuid talmhana 'bháthadh, in áit nach 'dtrustfadh' aon-duine 'dhul i mbannuidhe air, faoi'n gcleas a rinne sé cheana.

Tá S. Mh. in imnidhe anois, má's é 'bhí imbannuidhe air, a's ní h-iongnadh dhó.

InDomhnach is beag dhá fhonn atá ormsa a dhul imbannuidhe air, mar is olc a' díoluidhe é, marar athruigh sé. Ach ó d'iarr sé mé, badh deacair dhom é 'eiteachtáil.

Ní bheadh drugal a' bith orm, faoi na dhul imbannuidhe air, ach ní fheicim go bhfuil slighe nó fághaltas ó neamh anuas aige, len íoc ar ais aríst.

Ní ghlacfaí i mbannuidhe ort mé, mar tá mé imbannuidhe ar bheirt cheana ann.

Gheobha sé an t-iasacht ceart go leor, má fhaghann sé mórán áirleacain ná ionbhadh len' íoc, nó nach bhfaighe. Ar ndú (ndóigh) is ag a' gceann a chuaidh i mbannuidhe air, is fhearr fhios sin.

'Sé an rud is luath (lughar) liom beo, duine 'iarraidh orm a dhul imbannaidhe air, faoi airgead. Ní bheadh fhios agad, nach thú fhéin a chaithfeadh díol (íoc) a dhéanamh indeire na cúise.

Má theigheann tú imbannuidhe ar sin, ort fhéin a bheidheas díol a dhéanamh as a dheire. Chuala tú an cleas adeirigh do Sh. Mh. cheana, go mb'éigean dó, fiche punt a íoc istigh sa mbeainnc ar aon-láimh amháin. Is mór a' t-iongnadh, nach múinfeadh sin thú! Pléidhfe sé siúd leat é má fhaghann sé in t'amadán aige thú!

Fuair sé fear a' tighe seo, mar 'bhí sé ina phleota, ar sheol na braiche le dhul imbannuidhe air, faoi dheich bpunt sa mbeainnc, trí bliadhna sa taca seo. Meastú ar íoc sé leithphighinn ruadh ariamh dhe, 'gur thosuigh an beainnc a' cur leitreachaí (ch)uig an gceann seo, a's a' strócántacht leis faoi'n íoc? Ní mórán dá fhonn a bhí air, 'íoc an uair sin fhéin.

Cuireadh bannuidhe bliadhna air, ag an gcúirt indiu.

Is beag a' bhrigh a ndeacha air — bannuidhe bliadhna. Bliadhain phríosúntachta 'bhí 'chuir air, in áit.

Ní bannuidhe bliadhna 'bhí 'chuir air, ach bannuidhe an fhad's bheadh sé beo. Cá'ide air bliadhain, go mbí sé ar a tháirm aríst, a' troid 's a' bruighin.

Má bhíonn sé taobh le bannuidhe a chuir air, beidh sé saor go leor aige.

Is beag a chuaidh air, mara ndeacha air, ach bannaí.

Ní taobh le bannuidhe a dhul air a bheadh sé, marach an turnae a bhí aige.

Cuireadh punnt air, a's bannaidhe, a's déarfainn gur cuireadh a cheart air, scáth a ndearna sé.

Cuireadh bannuidhe trom air, a's is géar a theastuigh sin uaidh, fharrus é bheith 'dul thart a' sclamhaireacht, a's a' sceaimhínteacht, 'chuile lá sa mbliadhain.

Is beag a' bannuidhe a chuaidh air, a's gach's a raibh in aghaidh.

Bheinnse sásta, dhá gcuirtí bannaidhe air, le nach bhféadfadh sé aghaidh a bhéil a thabhairt orm fhéin.

Cuireadh bannaidhe ar a' té a bhí saor, a's dheamhan bannuidhe 'bith ar a' té bhí daor. Nach cam a' dlighe é?

Leigeadh amach ar bhannaí go h-athchúirt é = an chéad chúirt eile.

Shílfeá nach hé an oiread sin fonn a bhí ar an ngiúistís é 'scaoileadh amach ar bhannuidhe, ach ní raibh a dhíol fiadhnuisí in aghaidh le príosúntacht a chuir air. (Fonn — ní thagann aon-chlaochmódh tuisil ar a' bhfocal seo sa gcéill seo, le idir-dhealú a dhéanamh idir é a's fonn = port. "Níl mórán fonn air a dhul abhaile", ach "a' gabhail fhuinn".)

Bíodh sé buidheach do'n dligheadóir a bhí aige, nó dheamhan baoghal a bheadh air, a theacht ar bhannaí = ní bheadh sé chomh saor sin aige.

B'fhéidir dhó a theacht amach ar bhannuidhe, ach droch-sheans atá aige a theacht as, chomh saor sin.

Ní cás dhuit é, ó tháinic tú amach ar bhannuidhe?

Diabhal a' miste leis siúd bannaidhe air nó dhó — ní bheadh sé beo gan a bheith a' troid.

Tiocfa sé daor ar S. Sh. mar bhris sé bannuidhe = bhí sé faoi bhannuidhe deagh-iomchuir, a's bhris sé an bannuidhe sin.

Marach mise 'bheith faoi bhannuidhe, bheadh scéal aige air. Deirimse leatsa nach mbead sé buidheach dó fhéin, nuair a bheidhinnse réidh leis.

Pádraic Bh. a's T. Ch. a chuaidh imbannuidhe air.

Chuala mise ariamh é, 'má theigheann tú imbannaí déan díol' ach tá fhios agham anois é.

Ní hé 's cionntaighe ach mise a chuaidh imbannaí air. Ba chóra dhom fhios a bheith agam, má theigheann duine i mbannaí go ndéanfa sé díol.

'Má theigheann tú imbannaidhe déan díol'. Is minic adeireadh P. Mh. Mh. 'ndéana Dia grásta air é, a's má deireadh fhéin, bhí ughdar aige. D'imir S. Ch. ar fhéin, faoi airgead a ndeacha sé imbannaí air, sa mbeainnc, babhta.

Meastú a' mbeidh air díol a dheanamh anois, faoi gur bhris Micil an bannuidhe? Ar ndú (ndóigh) cuirfear cúirt air, idtosach ar chuma ar bith.

Is mairg a thiocfadh imbannaí ar aon-duine, mar sé'n díol a chaithfeas tú a dhéanamh as a dheire.

Má sé 'bhí imbannaidhe ar Mhícheáilín, caithfe sé díol a dhéanamh anois, a's sin é fhéin an droch-dhíoluidhe. Dheamhan níos measa sa tír. Ní bheadh aon-rún aige scaradh le pighinn a' bith, dhá bhféadadh a chroidhe é.

Tá'n bannaidhe ceart go leor, mara mbí ar dhuine díol a dheanamh, agus is minic a bhío(nn)s.

Dhá mbeadh fhios ag a' té theighea(nn)s imbannaidhe, go mbeadh air díol a dheanamh, is dóichide nach dtiocfad sé imbannaidhe, is dóichide sin!

Má tá an bannuidhe, briste, caithfe duine eicínt an díol a dhéanamh, a's mara bhfuil an té 'bhí 'mbannaidhe air indon 'íoc tóigfear a chuid.

Diabhal mise, muis, nach rachainn i mbannaí ort fhéin, ach an oiread le duine (déarfadh duine gurab é a leithide seo nó a leithide siúd, a rinne, nó a dhéanfadh rud áithrid. Déarfadh [duine] eile seo, nuair a bheadh sé in aimhreas faoi fhéin)

Ní rachfainn i mbannaí ort fhéin, nach n-ólfá braon freisin.

Ná teirigh imbannaí air fhéin, ach an oiread le duine, arae tá sé sáthach ámhuilleach le na dheanamh.

Ní ghabhfainn imbannuidhe ort, treasna na Troighe, nach n-innseochthá é, chomh maith leis a' gceann a bhfuil sé leagtha uirre.

Beannacht Dé dhuit a bhean chroidhe! Ní fhéadfá a dhul i mbannuidhe ar a' leanbh sa gcliabhán, anois, mar tá na daoine níos sean-óraighe a's níos aicísighe ná bhíodar fadó. = ní fhéadfá bheith cinnte, nach ndeanfadh an leanbh sa gcliabhán dochar a's díoghbháil.

Cé'n bhannuidhe atá agam nach ndéanfa sé aríst é? = cé'n fios atá agam etc.

Cáit: Níor tháinic Seán abhaile fós. Máire: Ó muise imbannaidhe! (nó "ó muise imbannaí nar tháinic")

Muise imbannaí nach scilling a chaithfead sí agad leath chomh maith. Ní bheadh a leath-oiread de'n bhoigréis innte

Mise imbannaí nach hé an deagh-rud adubhairt a' ceann céadna.

Tom: Bhuail Cóilín L. mé. An Mháthair: Mise imbannaidhe gur bhuail! Breagh gur thug tú cead dó thú bhualadh. 'Bhfuil rath 'bith leat fhéin?

Mise imbannaidhe gur imthigh sí léithe, gan cuid muc ná bó a réidhteach! Nach uirre atá an bheith go gcaithfe sí greadadh léithe 'chuile Dhomhnach 'san aer, a's 'chuile shórt a fhágáil fúmsa le réidhteach!

Mise imbannaidhe gur thug tú ól do'n tsúdaire sin, go maith, a's nach dtiubharfá deoir a' bith do dhaoine is mó scéal ná é.

Mise imbannaí, nach h-iad do phaidreachaí adéarfá leath chomh maith a's a déanfas tú eascainidhe.

Mise imbannaidhe go bhfuil a chuid coirce istigh aige sin idtosach ar aon-duine ar a' mbaile. Sin é nach bhfágfa a ghnaithí ar lár ingeall ar aon-duine, agus sí a leas-mháthair a thóigfeadh air é, ach an oiread.

Mise imbannaidhe go gcaithfeá do ladar a bheith ann! Ní beo thú mara mbí tú in éadan duine eicínt

Mise imbannaidhe dhuit, go bhfuil cion aige sin ar a chuid airgid, a's nach gcaithfe sé go fánach é, ní h-ionann sin a's tuille.

Mise imbannaí dhuit, mara mbí an méid sin móna craptha agad roimhe siúd, go bhfágfa sé cnead ar a' ngoile agad.

Tiocfa mise imbannaí go ndéanfa tú é a's giodar ionnad, ach feadh mé 'dhul chomh fada leat.

Racha mise imbannaí, nach a' leaduidheacht a chaith siad sin a' lá, ní hé a bhfearacht fhéin é.