Chaith sé an oíche sínte ar an mbóthar. Rinne méarachaí a chosa fuar-nimhe, agus d'fhan siad go dona go ceann fada. Dheamhan mogall a bhí ar a lámha

Is aisteach an áit le fuar-nimhe a theacht ar dhuine é, ach dar Dia sén áit a bhfuil sé ormsa anois isteach i m'imleacán. Tá an scéal maith go leór, mara smeara sé suas in mo chroí

Ní in mo lámha amháin atá fuar-nimhe. Dheamhan orlach bacaird in mo chorp nach bhfuil sé

Seo í aimsir an fhuar-nimhe. Tá mé seacáilte i gcaitheamh an lae

Chuirfeadh an ghaoth sin fuar-nimhe san éan aille. A dhiabhail tá sí an-tollta

B'éigin dóibh an lá a chaitheamh dhá chuimilt. Bhí sé strumpha ó ladhaircín a choise go dtí uain a chinn. Ba bheag an dochar dhó fuar-nimhe fhéin a bheith ann agus é caite ar an mbóthar i gcaitheamh na hoíche, agus sioc ann a ghabhfadh thrí chlár daraí. I bplaic a thóna, adeir siad, an chéad-áit ar airigh siad teas aríst