Fáinneóireacht: Fáinneáil
—Ainm Bhriathar; Ainmfhocal Buineann
—
ag imeacht ag fánóireacht, ag fánadóireacht, ag fálróid nó ag guairdeall timpeall ag forcamhás ar rud, ag súdaireacht nó ag faire ar dheis, nó ag spreallaireacht gan aon-bhuille oibre, nó a leithide.
+–
Chonnaic mé madadh T. Mh. ag imeacht ag fáinneoireacht (fáinneáil; a' mháinneáil, a' máinneáil) annsin taobh thoir ó mhaidin. Shílfeá gur ag forcamhás ar rud eicínt a bhí sé marab ar na cearca é. Ní bheadh lá íontais orm dhá mbeadh sé ag ithe uibheachaí = ag guairdeall thart ag fairiú; ag dul timpeall (tí, etc) mar a bheadh sé i gcearcall
Leigeadh sé dhá chuid fáinneáil timpeall an tí seo má tá a leas ar Dhia. Ní éistfear leis anois thar agus ariamh. Más maith leis ól a dhéanamh iompruíodh sé é
TUILLEADH (5) ▼
Chaith sé an-fhada ag mháinneáil ar an tsráid sul a ndeacha sé isteach
Dheamhan buille ar bith a níos sé sin ach ag máinneáil timpeall an bhaile ag coinneál chuile dhuine eile ó obair
Sén áit a bhfeicfeá anois chuile Shatharn é ag fáinneóireacht ar mhargadh na mbanbh ag tnuthán go gcaithfeadh duine eicínt pionnta aige. Is suarach an tslí do dhuine ar bith a bheith ar a cheird
Feicim an-mháinneáil ag an gcut sin soir ag an gcró. Diabhal easna dhó, nó airíonn sé luch ann
Tá an t-asal seo amuigh ag fáinneóireacht aríst, th'éis a bhfuil de cheangal air. Droch-rath go deó air! Ní choinneóidh aon-gharraí san tír é = ag dul thart le na claidheachaí ag súil go bhfaigheadh sé deis nó bealach amach in áit eicínt.
Fáinneóireacht in iontrálacha eile (1)
→
fianaise
Níl d'fhiainise agam gurb é a ghoid iad, ach go raibh sé ag fáinneóireacht thart ann ar feadh an lae