fáinneoireacht, fáinneáil
—ainmfhocal baineann, ainm briathartha
—
ag imeacht ag fánóireacht, ag fánadóireacht, ag fálróid nó ag guairdeall timpeall ag forcamhás ar rud, ag súdaireacht nó ag faire ar dheis, nó ag spreallaireacht gan aon bhuille oibre, nó a leithide.
+–
Chonaic mé madadh T. Mh. ag imeacht ag fáinneoireacht (fáinneáil; ag mháinneáil, ag máinneáil) ansin taobh thoir ó mhaidin. Shílfeá gur ag forcamhás ar rud eicínt a bhí sé murab ar na cearca é. Ní bheadh lá iontais orm dhá mbeadh sé ag ithe uibheachaí — ag guairdeall thart ag fairiú; ag dul timpeall (tí, srl.) mar a bheadh sé i gcearcall
Ligeadh sé dhá chuid fáinneáil timpeall an tí seo má tá a leas ar Dhia. Ní eístfear leis anois thar is ariamh. Más maith leis ól a dhéanamh iompraíodh sé é
TUILLEADH (5) ▼
Chaith sé an-fhada ag mháinneáil ar an tsráid sula ndeachaigh sé isteach
Dheamhan buille ar bith a níos sé sin ach ag máinneáil timpeall an bhaile ag coinneáil chuile dhuine eile ó obair
'Sé an áit a bhfeicfeá anois chuile Shatharn é ag fáinneoireacht ar mhargadh na mbanbh ag tnúthán go gcaithfeadh duine eicínt pionta aige. Is suarach an tslí do dhuine ar bith a bheith ar a cheird
Feicim an-mháinneáil ag an gcat sin soir ag an gcró. Diabhal easna dhó, nó airíonn sé luch ann
Tá an t-asal seo amuigh ag fáinneoireacht aríst, théis a bhfuil de cheangal air. Drochrath go deo air! Ní choinneoidh aon gharraí sa tír é — ag dul thart le na claíochaí ag súil go bhfaigheadh sé deis nó bealach amach in áit eicínt.
fáinneoireacht in iontrálacha eile (1)
→
fianaise
Níl d'fhianaise agam gurb é a ghoid iad ach go raibh sé ag fáinneoireacht thart ann ar feadh an lae