ionsaigh ar
—
tosuigh, gluais, d'áitigh (déan) air.
+–
D'ionnsuigh air ag cainnt = thosuigh sé ag cainnt.
D'ionnsuigh air ag scríobhadh = thosuigh sé ag scríobhadh.
TUILLEADH (6) ▼
D'ionnsuigh orm ag cur achrainn air
D'ionnsuigh ar Sheán ag gabhail fhuinn le stainnc.
D'ionnsuigh ar an táilliúr ag stialladh an éadaigh.
Níor ionnsuigh air ceart críochnuighthe ag cocaireacht gur dhubhairt sí sin = níor thosuigh sé ceart ag sciolladóireacht gur dhubhairt sí an chainnt sin.
Ionnsuigheann air chuile mhaidin ag tarraingt uisce = tosuigheann sé ag tarraingt uisce.
D'ionnsuigh sé air ag caitheamh cloch = d'áitigh air
ionsaigh ar in iontrálacha eile (1)
→
fáinne
Bhí sí sin in a beitheach cho tóighe agus d'fheicfeá in do shiúl ionsaí nuair a cheannuigh sé in a gamhain í, ach chuirfeá amach i bhfáinne anois í. Níl bior eanga uirre. Is beag an dochar di: cuibhrithe sna breaclachaí siúd ó a tháinig an geimhreadh agus gan aon-ghabhail a chaitheamh ariamh aice. Go deimhin ba chóir dhó náire a bheith air, amhgar a thabhairt do bheitheach ar bith mar siúd