aimsir (50+)
+
Is caillte an aimsir í, ní ag ceasacht ar Dhia é. Chuile lá ag baint earasbarr dá chéile — is measa gach lá dhá dteagann ná aon lá roimhe sin
TUILLEADH (1) ▼
Níl aon mhaith dhuitse a bheith ag caint ar sraith. Is measa an aimsir anois ná fadó. Nach bhfeiceann tú chuile bhliain dhá bhfuil ag teacht go bhfuil sí ag baint farasbarr dhá chéile
→
fearacht
Chuala mé go raibh sé leis an gcailín aimsire a dhíbirt ach a bhfaigheadh na gasúir scoile scíth. A fhearacht siúd, ba bheag a theastaigh sí uaidh ó thús deireadh go tosaigh murach a chuid ealaíne. Nach raibh a ndóthain acu fhéin ann, má bhí fonn oibre orthu
+
Aimsir fhearthainne den tsórt seo, b'fhearr do dhuine fanacht chois na tine agus gan a bheith dhá chailleadh fhéin, ar scáth a mbeadh déanta aige. Ní raibh aon cheo ariamh de bharr breacaimsir mar seo
TUILLEADH (1) ▼
Nach cumasach an chaoi a bhfuil sé ag cothú ar an bhfearthainn seo? Ní thiocfaidh aon aghaidh ar an aimsir i mbliana mura bhfuil ag Dia
→
fios
Ní fhéadfadh aon duine é sin a rá ach an té a mbeadh fios aige. Caithfidh muid foighid a bheith againn. Is maith an scéalaí í an aimsir.
→
foirgthe
Ó a dheartháir ó, tá mé foirgthe leis an bhfuacht. An bhfaca tú a leithide d'aimsir ariamh?
Ar ndóigh ní ag brath ar a dhul amach sa bhfothramán farraige sin a bheifeá? Níl aon churach déanta atá in ann a mharaíocht. Cén chruóg amach atá ort nó go dtige an aimsir sin in araíocht?
→
framsáil
M'anam go bhfuil framsáil ar aire an cheann s'againne ar an aimsir seo. Tá speireach ar a chois
Tá sé ag líochán an chosáin ina diaidh sin leis an fhad seo aimsire agus gan d'aird aici sin air ach an oiread is dhá mba madadh é. An leadhb! Breá nach ligeann sé di fhéineacht nuair nach bhfuil sí ag tabhairt aon ugach dó. Is olc an rud a bheith ag iascach ar pholl gan freagairt
→
féar
Tá fás breá faoin bhféar ar an aimsir seo — tá sé ag fás go breá; tá teacht suas faoin bhféar
→
cadhail
Tabhair caidhleadh air! Tá ceann faoi ar an lá ar fad anois. Is millteach an aimsir í, ní ceasacht ar Dhia é!
+
Cothú na huaire móire an camán luatha sin a fheiceáil sa tine muis. Má thagann mórán eile mar an aimsir seo go bhfóire Dia ar an saol. Ní bheidh duine ná beithíoch ann.
TUILLEADH (1) ▼
Níor facthas a leithide d'aimsir ó rugadh an chéad fhear. Agus mura bhfuil ag Dia, ní tús ná deireadh dhi. Tá an camán luatha chomh gártha sa tine anocht agus a bhí sé oíche ar bith le seachtain.
→
caothach
M'anam muise, mura bhfuil ag a chuid beithíoch seasc ach a ndéanann siad de thiomsacht ar na caothachaí siúd nach sú salúin i mbéal bulláin dóibh é. Bó ar bith — seasc nó eile — nach bhfuil ag fáil farae ar an aimsir seo, beidh sí ar deireadh.
→
carcair
Níl údar tine ar bith is fhearr ná is buaine ach an oiread, ná carcair mhaith ghiúsaí. Nár bhreá í ar an aimsir seo, tharas a bheith i gcleithiúnas na seanspairtigh sin nach bhfuil sponc ná teas inti!
→
carn
San am a dtagann an uair bhreá sea is measa a bhím. Ní bhím carnaithe chor ar bith ar aimsir sheaca ná ar chruas. Ach saothraím é i gcónaí an tráth seo bhliain.
Caithfidh mé ciseadóirí a fháil in áit eicínt, agus aimsir lae is bliain a chur air, go ndéana sé sos chiseán agus chiseoga dhaoibh.
Níl cló stiúrtha ar bith ar an duine bocht ar an aimsir seo. Tá sé ag ól agus ag an caitheamh (airgid) faoi is thairis
+
Measann tú céard is cor do Sheán ar an aimsir seo, nó an róchoimhthíoch atá sé le muid a thaobhachtáil.
TUILLEADH (7) ▼
Is coimhthíoch an aimsir í, le seachtain.
I nDomhnach má chothaíonn an uair i bhfad eile coimhthíoch mar seo, is mór a chuirfeas sé an cur siar. Tá daoine nár iontaigh spreab fós, mar nach raibh an aimsir in araíocht.
Dheamhan mac an éin bheo in do thír nach bhfuil ag casaoid (ar shlaghdán, nó tinneas) agus údar acub. Ach is suarach an t-ionadh sin agus an aimsir ag cothú chomh coimhthíoch agus atá sí.
M'anam gur fearr dhó fanacht i dteas na pluide, agus an aimsir chomh coimhthíoch seo, ná bheith ag tabhairt tsiocair dhó fhéin ag éirí.
Ní fhaca mise, le mo chuimhne fhéin ar chuma ar bith, uair chomh coimhthíoch seo ann faoi Bhealtaine. Nach sílfeá gurb é dubhluachair na bliana é, le farra is fearthainn. Tá an aimsir ina círéabachaí ar fad, ní ceasacht ar Dhia é.
Tiocfaidh an-uair as an aimsir choimhthíoch seo. Tá an oiread báistí caite anois aige agus gur triomach go Samhain é. Cothramacan síne na huaire a mhic ó!
Má tá an uair coimhthíoch fhéin le fada, gheobhaidh muid triomach dhá réir as seo amach. Níl tuile dhá mhéad nach gcaitheann sé an fhad eile a thrá, agus sin é fhearacht ag an aimsir é. Níor dhún Dia ariamh bearna nach n-osclódh sé ceann eile.
Tá coimhthíos eicínt san aimsir le seachtain — aimsir ghártha fhiáin í. Bheadh súil le dea-aimsir an tráth áirid seo den bhliain, ach drochaimsir atá ann ina leaba sin (mar aidiacht is mó a baintear leas as an bhfocal, sa gcéill seo)
+
→
coirpéis
Chaith siad saol is aimsir le coirpéis an tí, ach ní raibh siad achar ar bith leis an gceann.
TUILLEADH (1) ▼
Dhá bhfaighinn seachtain eile as éadan air, bheadh iarracht mhaith agam ar an gcoirpéis, ach ní mór alúntas a dhéanamh don aimsir bhriste.
Is beag an dochar dhó oighreachaí fhéin a bheith air — duine ar bith atá cosnochtaithe ar an aimsir seo.
+
Má tá comhar na gcomharsan as gnás, tá cothromacan síne na haimsire fós ann, agus beidh go dté an saol ar suíochan. Níl aon duine in ann an aimsir a athrú ach Dia, moladh go deo leis.
TUILLEADH (6) ▼
Uair bhreá a thiocfas as an bhfearthainn agus as an bhfearadh gráin seo, agus ó thiocfas sé ar bhreáichte chor ar bith, gheobhaidh tú tamall di. Tá air (aige) uair bhreá a thabhairt uaidh go ceann fada anois. Cothromacan síne na haimsire, nár chuala tú ariamh é.
Má chothaíonn sé an ghlasaimsir seo i bhfad eile, dheamhan a fhios beo cén aimsir bhreá a thiocfas ina diaidh. Deir siad nach bhfuil rud ar bith is siúráilte na cothromacan síne na huaire.
Tá faitíos orm, ach grásta Dé, má bhriseann an uair bhreá seo go dtiocfaidh seal maith drochaimsire nó breacaimsire. D'éireodh dhó agus ar thug sé d'aimsir bhreá uaidh le tamall. Níor tháinig triomach ariamh nach dtiocfadh cothromacan síne na huaire ina dhiaidh.
Tá marach eicínt ar an saol nó ar na daoine agus an chaoi a bhfuil an uair. B'iontas é anois dhá dteagadh lá breá. Ba mhór i gceist ag seandaoine cothromacan síne na haimsire, ach i nDomhnach, d'fhéadfaí sneachta a chaitheamh ar a lorg anois.
Muran treall ar bith atá ag bualadh na haimsire, dheamhan cothromacan síne a tháinig i mbliana, ná cuid dhá theacht. Nach ina círéabachaí atá an aimsir ar fad ó thús na bliana.
Is maith an scéalaí í an aimsir agus ní bheadh a fhios agat nach é cothromacan síne na haimsire a thiocfadh ar ais ort fhéin fós.
Má théim ag cur aimsire ar dhuine, cuirfidh mé aimsir ar fhear ar fónamh, agus ní ar a leithide sin de chíosáinín é.
+
Tá an aimsir ina círéabachaí ar fad anois, ní ag ceasacht ar Dhia é — tá sí an-choimhthíoch, tá ceann faoi uirthi ar fad; tá sé ar a táirm le gairfean agus báistigh.
TUILLEADH (1) ▼
Má sheasann an aimsir i bhfad ina círéabachaí mar seo, beidh na daoine in anchaoi. Ní bheidh fata ná arbhar ná féar ann.