→
beo 1
an fód beo (17)
+
→
beo 1
An bhfuil fód ar bith beo inti?
TUILLEADH (11) ▼
Séid an fód beo sin, agus b'fhéidir dhi lasadh.
Cuir aníos an fód beo.
Chuaigh sé go fód beo leis an gclaise.
Is maith é an fód beo sin. Tá tabhairt ann.
Ná bac leis an bhfód beo a dhuine! Chuaigh sé go talamh íochtair.
Cuir isteach an fód beo i lar an bhoird.
Is leasú ann fhéin é an fód beo sin, má théann tú sách fada síos leis.
Is beag an mhaith é an fód beo fhéin sna taltaí tanaithe seo. Bíonn sé spíonta chomh maith leis an uachtar.
'Sé an fód beo a chuireanns tú aníos agus thú ag lánú: tá a shliocht air: an bhfeiceann tú an barr a chuireanns sé ar an talamh in imeacht achar gearr.
Cuirfidh an fód beo sin anois a sheaneire dasachaí (gasachaí) orthub. Sin é an buachaill acub.
Dhá dtéiteá sách domhain leis an bhfód beo, mise i mbannaí, nach mórán láin a d'iarrfaidís, ach níor chuir tú isteach an chlaise sách maith chor ar bith.
+
→
fód
'Sé an fód beo an fód atá an-fhada síos sa gclaise: an fód nár corraíodh cheana
TUILLEADH (1) ▼
Cuir aníos an fód beo. Tá maith ar leith ann faoi nár corraíodh cheana é
→
deacrach
Faraor ghéar dheacrach má bhain mé aon fhód ariamh di. Féacha an aimsir sin! Nach gcuirfeadh sí carghas ar aon duine beo! Chuile lá ag baint fharasbarr dá chéile
→
deiseal
Deiseal! Deiseal! I bhfad uainn an anachain agus an urchóid! Rith go beo agus faigh fód móna a chuirfeas mé ina béal (bó). Tá fata ina sheasamh ina muineál
→
driopás
D'fhéadfá a rá go raibh driopás ormsa, arae bhí faitíos orm nach mbéarfadh an sagart uirthi beo. Mo chreach mhaidne ghéar tú, is uirthi nach raibh an mhairg roimhe: ina suí suas ag ithe bruithneoige di féin as an ngríosaigh. Cuirfidh sí fód orainn uileag fós. Ach má mhaireann di le na hualaí siúd, ní bheidh deoir ar bith ola ag an sagart nuair a theastós an ola a dhul orainne