fuiliú (8)
+
→
fuiligh
Is furasta fuiliú ar phutógaí folamh — is furasta fear ocrais a bhualadh, a leagan srl.
TUILLEADH (5) ▼
Bí buíoch nár ith mise aon ghreim ó mhaidin inniu. Murach sin, is fada amach uaimse a d'fhanfá. Ach is furasta fuiliú ar phutógaí folamh
Bhuailfeadh an madadh s'againne madadh J. gan stró ar bith, thréis go bhfuil madadh J. a dhá mhéid. Ach is furasta fuiliú ar phutógaí folamh. Dheamhan greim a fhaigheas sé siúd ach an méid a bhaineas sé as a chrága
Is beag an rud a fhuilíos ar cheann carrach; is furasta fuiliú ar cheann carrach; is furasta fuil a bhaint as cúl carrach — is beag atá in ann cur chuig duine atá go dona nó buailte suas cheana; is furasta nocht a dhéanamh de bhocht
Bhí mé an-bhuailte suas le coicís. Choinnigh mé an leaba. Shílfeá nach raibh tsiocair ar bith agam mura fuacht a fuair mé oíche na tórramh. Ach deir siad gur furasta fuiliú ar cheann carrach
Tá sé le cur as seilbh. Níor íoc sé aon chíos ó baineadh an dole dhe. Shílfeá nach gcuirfeadh an dole céanna síos ná suas é, ach is furasta fuiliú ar cheann carrach
→
dúchas
Dúchas go sábhála Dia sinn! Má tá sé le dúchas, tá sé réidh. Is fada théis an madadh fuiliú ar dhuine go séideann an dúchas. B'fhéidir go mbeadh sé sé seachtainí nó ráithe nó tuilleadh. Isteach faoi do dhealrachán ansin slán an tsamhail, a bhuailfeadh an phian thú, nó isteach in do gheolbhach. Thiocfadh scéin in do shúile, agus thosófá ag cur chúir amach. Ó is gearr a mhairfeadh duine leis. Trí lá nó cheithre lá ar a fhad. Bheadh daol ort chuile phointe agus meirfean ina dhiaidh. Ribe fíonnaigh as an madadh dúchais féin an t-aon leigheas a bhí air. Deir siad nach mór do chuile shórt leigheas dhá chuid féin