dea-chríoch
—ainmfhocal, baineann
—
pósadh faoi shéan; bás ola agus aithrí; do leas a dhéanamh, nó do ghníomhra a dhul chun tairbhe nó chun maitheasa dhuit.
+–
Go gcuire Dia dea-chríoch ort! (beannacht) — go bhfaighe tú dea-bhás; go ndéana tú do leas; go bpósa tú faoi rathúnas
Dea-chríoch orainn uileag!
TUILLEADH (8) ▼
Dea-chríoch ó Dhia orainn!
Tá súil agam go gcuire Dia dea-chríoch ort
Duine ar bith a dhéanfadh a mhacasamhail sin de rud, ní dea-chríoch a d'fhéadfadh a bheith air; tús na breithe ag Mac Dé
Dea-chríoch go gcuire Dia ort, agus nár fheice sé an fhad sin de luí bliana ort choíchin!
Dea-chríoch ó Dhia ort!
Dea-chríoch go raibh orainn (againn) ar fad! — nár éirí aon dubhní dhúinn!
Dea-chríoch go raibh ar chuile chréatúr!
Ná raibh dea-chríoch ort le deis a bheith ort!
+–
Dea-chríoch ort a mhic ó! (beannacht mar bhuíochas de bharr gar nó soilíosa a dhéanamh) — déarfaí go háirid é le duine nach mbeadh pósta fós
Dea-chríoch ort, agus go dtuga Dia fear mór maith dhuit!
TUILLEADH (3) ▼
Ní dea-chríoch a chuaigh uirthi an dílleachta bocht — cuireadh ó chrích í; bhí clann thabhartanais aici
Ní raibh aon cheann comhairle aici mar bhí a hathair agus a máthair básaithe, agus ní dheachaigh aon dhea-chríoch uirthi ní dhá roinnt léithe é
Mura n-athraí tú béasa, tá faitíos orm, sábhála Dia sinn, nach í an dea-chríoch a bheas ort. Ná bac le inín ar bith a ghabhfas thar chomhairle a hathar agus a máthar. Ní hé bara a leasa atá fúithi
Féach freisin
→
críoch