dea-fhocal
—ainmfhocal, fireann
—
dea-rud a rá; dea-chlú a thabhairt; caint ghrástúil.
+–
Ní hé an dea-fhocal atá aige sin d'aon duine (faoi aon duine) — ní thabharfaidh sé aon dea-cháil ar aon duine. Sciollfaidh sé gach duine
Bí siúráilte má dheireann sé tada nach é an dea-fhocal adéarfas sé fút
TUILLEADH (2) ▼
Ní hé an dea-fhocal a bheadh in do bhéal leath chomh maith! Ach mise i mbannaí go dtógfaidh tú an drochfhocal sách gasta — focla míchuibhiúla; nó focla eascainí nó gáirsiúlachta
Nach beag an lua agat an dea-fhocal a bheith agat. Ach ba deacair dhuit agus an dream atá tú a thaithiú. Cuirfidh siad sin i mbealach do bhasctha tú feicfidh tú fhéin air. Ach bíodh agat. Beatha do dhuine a thoil adeir siad
Féach freisin
→
focal
dea-fhocal in iontrálacha eile (5)
+
→
focal
Bíodh an dea-fhocal ag an té a bhíos ag caint. Deir siad nach mbriseann focla maithe fiacla
TUILLEADH (1) ▼
Ní hé an dea-fhocal a chloisfeas tú as a bhéal
Is beag duine a bhfuil aon ghnaoi aige ar an gcoinicéar sin, agus ar ndóigh ní hionadh é. Cé a chuala an dea-fhocal as a béal ariamh?
→
cuntanós
Bíodh cuntanós eicínt ionat thairis sin, agus labhair sibhialta le na daoine. Níor bhris dea-fhocal fiacail ariamh, tá a fhios agat.
→
deis
Mura bhfuil seisean ar dheis na glóire, is trua don chuid eile againn. Níor ghoid sé ná níor fhuadaigh sé, ná níor chuala aon duine ach an dea-fhocal as a bhéal ariamh faoin gcomharsa. Go dtuga Dia a luach dó!