frasaíl
—ainmfhocal, baineann
—
féile; flaisc; córtas; oineach; gnaíúlacht; rabairne; caifeach; drabhlásach; bruithshléacht.
+–
Níl maith ar bith i bhfrasaíl. Féadfaidh duine a bheith gnaíúil gan failic a dhéanamh ar fad
Bhí cuid agus maoin aige ach d'fhága frasaíl a mhná gan bonn bán é. Bhí an croí mór aici. Rómhór a bhí sé.
TUILLEADH (3) ▼
M'anam nach bhfuil frasaíl ar bith in S. Deirimse leatsa gur beag a gheobhas brabach air sin
'Sí a chuid frasaíl fhéin a d'fhága mar sin é. Níor sheas an uachta dhó mórán le bliain. Nach mbíodh sé ag glaoch i chuile theach ósta sa tír
Má bhíonn sé ar an bhfrasaíl sin, is gearr le dhul air a chuid saothrú. Bánóidh sé é féin
frasaíl in iontrálacha eile (1)
→
fuacht
É fhéin ba chiontach má rug an fuacht ar an teas air. D'fhága a athair ina shuí go te é, ach d'fhága a chuid frasaíl fhéin ar a thóin é. Ní sheasfadh saibhreas Sheoirse leis sin. M'anam má dhíol sé talamh Bh. an tS. anois go bhfuil a raibh de mhuinín an tsaoil aige imithe. An chéad áit eile a bhfeicfidh tú é, istigh ar shlata an Bhaile Mhóir agus é ag ocastóireacht, mar níos siad uileag