fuadar
—ainmfhocal, fireann
—fudar adeirtear i ndáil le i gcónaí
—
a.
imeacht; driopás; furú; scudal; luadar.
+–
Tá cailín Bh. ag dul isteach agus fuadar fúithi. É fhéin a chonaic sí ag teacht — deifir; furú
Tá sé ag dul in áit eicínt anois muis agus an fuadar atá faoi. Ba bheag an baol go mbeadh an fuadar sin air ag dul ina gharraí
TUILLEADH (4) ▼
Nach ort atá an fuadar ag dul ag baint choirce. Tá breith mhaith air agus gan é as craoibh fós againn. Bainfidh tú glas é
Tá fuadar air seo thuas ag dul 'na chladaigh. Nach air atá an díth céille nach sa mbaile a d'fhan a leithide de lá. Fágfaidh an cladach éagaoineadh aige muis.
Is beag a cheapfadh go mbeadh fuadar ina ghnaithe mar sin faoi! An pósadh a mhic ó! Tá na mná in ann síneadh leis an gcuid is fhearr acu!
Ní bheadh leath oiread fudair fút ag dul chuig an aifreann. Mise i mbannaí nár mhiste leat dhá mbeifeá deireanach ag dul ansin. Ach ní fhailleoidh tú do ghnaithe má bhíonn aon phínn agat le dhul chuig an teach ósta. Is olc í do cheird muis. Diabhal bréag nach olc
b.
rún, bara.
+–
Ní hé fuadar a leasa atá faoi pé ar bith cén áit a dtriallfaidh sé. Is furasta a aithne air é. Tá sé ina bhreastairín rómhór
Chuala mé go raibh fuadar fola faoi seo thuas aréir aríst. Oícheanta aonaigh i gcónaí! Níl neart aige deoir ar bith a ól anois nach bhfuil sé éirithe sa gcoirice aige
TUILLEADH (2) ▼
Fuadar mná atá fút! Is furasta a aithinte ort é. Ní bheifeá chomh beo ar do chois ag dul i dtrá fheamainne
Ara muise nach faoi atá an fuadar achrainn. Foighid ort go dtí ar ball! Gheobhaidh sé a dhóthain den scliúchas sin feicfidh tú fhéin air