→
aibí
aibidh (14)
→
aibigh
Seán: tá'n eorna aibidh; Tomás: aibigheadh sí léithe go mbí sí tuirseach! Nuair a bheidheas muid réidh (ch)uice, bainfeamuid í.
+
→
aibí
Tá'n coirce aibidh anois
TUILLEADH (10) ▼
Níl na spíonáin aibidh fós.
Beidh na cnothannaí aibidh lá ar beith feasta
Baineann sé an coirce shul ó bhíonn sé baoghal air sáthach aibidh (Cois Fhairrge) (nó shul a mbíonn baoghal ar bith aibiughadh air) (shul = chul, C. F.) = baineann sé an coirce glas.
Ná bac le é 'bheith aibidh! Ní raibh sé i gcraoibh fhéin nuair a bhain sé é.
Tá sé thar a bheith aibidh. Tá sé tuitim dhá cheann = tá sé a' sceitheadh an ghráinne.
Putach aibidh go leor é = tá sé sean-órdha nó géar-chúiseach dhá aois.
Nach aibidh an mhaise dhuit é! = nach géar-chúiseach nó sean-órdha an mhaise dhuit é.
Bhí sé chomh h-aibidh in aois a dhá bhliadhain déag, le sean-fhear ceithre fichead bliadhain.
Tá sé ró-aibidh ar fad dhá aois = ro-shean-órdha
Ní raibh lá forfháis ariamh ar pháiste a bheadh aibidh roimhe 'aois = ní dhearna páiste sean-órdha aon-fhorfás (aon-dul chun cinn, aon-mhaith) ariamh. (ní bhaintear aon-leas as an bhfocal mar seo ach mar aidiacht).
→
dóigh 1
Ba mhaith an dóigh do Ph. Ph. í a phósadh anois. Tá teach agus giodáinín talmhan' aice, agus dheamhan achar ar bith go mbeidh sí ag fáil an phinsean. Mullach an diabhail dó, nach bhfuil sí sáthach maith aige, má tá aois féin uirre. Dar príosta is maith aibidh an sean-pháiste é P. féin feasta choidhchin.