→
coirigh
coireamhaint (28)
→
cleite
Is mór a' t-iongnadh dhó a dhul a' coireamhaint ar Nóra muise, ó's í an cleite is fearr in a sciathán fhéin í. Ach is cosamhail go bhfuil an brochán dóirtighthe!
+
→
coirigh
Is maith uaidh sin coireamhaint ar 'chuile dhuine, ach feiceamuist fagh aon-bhrabach air in a dheidh sin.
TUILLEADH (14) ▼
A' coireamhaint ar a chomhursanaí a chaithea(nn)s sé a shaoghal.
'Sé a bhuac sin a bheith a' coireamhaint ar dhuine eicínt.
A' coireamhaint ar Mh. Mh., a chaith sí an oidhche.
Má fhaghann sí sin duine eicínt le dhul a' cáineadh a's a' coireamhaint air, tá sí sásta.
Nach beag a' luath aige a dhul a' coireamhaint ar a mhuinntir fhéin?
Níor tháinic iabh ar a bhéal, ach a' coireamhaint a's a' tromachan i gcaitheamh na h-oidhche. Dheamhan duine a d'fhága sé sa tír, nar tharraing sé thrídh n'fhiacla.
Nach gránda an faisean a thug sé faoi deara dhó fhéin, a bheith a' coireamhaint igcomhnuidhe ar chuile dhuine mar sin.
Bheadh sí sin thart, mara bhféadadh sí a bheith a' coireamhaint ar dhuine eicínt. Sin é a biadh a's a beatha.
'Sé an duine is lughar liom sa tír a fheiceál ar mo theallach é. Bíonn sé in a chlaibín muilinn igcomhnuidhe a' coireamhaint ar dhuine eicínt. Níl mórán duine ar bith, nach ndéanfa scathamh biadáin uair eicínt, ach is gránda an rud é 'choinneál seaduighthe igcomhnuidhe.
Is beag an ollóid a' créatúr sin. Níor chuala aon-duine ariamh é, a' coireamhaint ná a' cúl-chainnt ar aon-duine.
'Bhfuil faitchíos a' bith roimh Dhia agad, a bheith a' coireamhaint mar sin ar do chomharsa, go h-acht a's go h-áithrid?
Tá'n ghráin shíorruidhe saoghalta aice ar C. Mhór. Dheamhan lá 'bith nach gcaitheann sí scathamh a' coireamhaint uirre.
Tá'n brochán dóirtighthe aríst. 'Sé'n chaoi 'bhfuil fhios agamsa é, arae bhí M. ar cuairt againn aréir, a's chaith sé scathamh maith a' coireamhaint ar Sh. N., a's a' rádh gur scrataidhe gan mhaith a bhí ann. Sin é d'innseochadh dhuit nach bhfuil siad mór le chéile.
Má tá indán's go dtosócha sé a' coireamhaint orra(b), coinnigh thusa do bhéal ar a chéile, arae má abruigheann tú tada, is gearr ar sin an scéal a thabhairt ar ais chuca(b).
→
breá
Is breagh an rud do dhuine thú 'bhualadh má tá rud in t'aghaidh aige, fharra's a bheith a' coireamhaint a's a' cúl chainnt ort.
→
ainneoin
Tá siad ina dhá gcuid déag le chéile; agus aindeoin sin a's uiliug, bíonn ceann aca(b) a' coireamhaint ar a' gceann eile.
→
dalba
Nach dalba an bealach atá leis: ag imeacht mar sin ag biadán agus ag coireamhaint ar a chomharsa, agus i gcomhnaí ag ollúchan achrainn. Dheamhan sástuigheacht aige ann mara bhfeicidh sé daoine i mbroinnleachaí a chéile, agus ag troid agus ag achrann. Sin é a bhuac
→
diachta
Is diachta dhó a dhul ag coireamhaint uirre siúd agus gurb í an cleite is fearr in a sciathán í. Marach a fheabhas agus a chaith sí siúd leis féin agus len a theach, caillte leis an amhgar agus leis an ocras a bheidís. Ach ní bhíonn aon-chuimne ar an arán a h-ithtear arsa tusa
→
diaidh
Go deimhin tá sé indon biadán agus cúl-chaint agus bréaga a chur indiaidh a chéile. Nímé an bhfuil sé indon a phaidreacha a chur indiaidh a chéile leath cho maith. Ní beo é mara mbeidh sé ag coireamhaint ar dhuine eicínt
→
dligh
Níor dhligh mise a cuid cúlchainte di chor ar bith. Duine mise nach dteigheann ag coireamhaint ar aonduine ach mo ghna (gno) féin a dhéanamh, ach nach maith nach bhféadfadh sí leigint dom in a dheidh sin (dhiaidh) gan mé a tharraint thrín a teanga.
A dhranndailín dhona d'eireochainn in do phutógaí mara gcaithidh tú thart an chaint sin. Tá mé ag éisteacht leat 'chuile oíche ó tháinig an bhliain ag coireamhaint ar 'chuile dhuine, agus nach fearr an aghaidh ar aon-duine coireamhaint ná ort féin. M'anam-sa ná raibh ag an Diabhal go mbrisfinn do dhranndal ar a chéile má chloisim dor uait aríst anocht.
+
→
duine
Níor cheart dhuit a dhul ag coireamhaint mar sin air. Nach hé do dhuine féin é
TUILLEADH (1) ▼
Diabhal gar ag caint ach is duine uasal thú nuair a luaidhtear thú. Dhá mbeadh muid ag coireamhaint ort ar chaoi ar bith chloisfeá é. Diabhal bréag nach gcloisfeá
→
díogha
Is mór is fiú dhuit a bheith dealuighthe amach uiliog ó dhíogha na L. Sin iad an t-uisce faoi thalamh. Is leat uiliog iad an uair a bhéas tú ag caint leo, ach cho luath agus a ionntóchas tú do dhruim, tosóchaidh siad ag ithe agus ag gearradh ort. Sin é a mbéasa. Bhídís ag coireamhaint ortsa freisin. B'fhéidir nar chuala tú féin é, ach chuala tuille é. Is maith a rinne tú é agus a bhfágáil annsin
→
dúradán
Nach teann uait a dhul ag coireamhaint ar 'chuile dhuine ins an tír agus gan duine ar bith ann is mó a dteastóchadh coireamhaint uaidh ná uait féin. Chonnaic muid do leithidí go minic: d'fheicfeá go maith an dubhradán i súil duine eile ach ní fheicfeá an tsail mhór in do shúil féin. Ó a bhain tú asam anois é gheobhaidh tú é — agus go bínn (binn)