Bromóg (bramóg)
—
breac carraige idir a bheith ina bhláthan a's in a bhallach; leath-bhallach.
a.
+–
Bhuail bromóg mé, ar a' gcéad urchar in Éirinn a chaith mé.
Mharbhuigh mé cupla bromóg, a's leath-bhláthainín (bhalláinín)
TUILLEADH (6) ▼
Ní raibh aon-mharbhú ar bhromógaí ná ar bhallachaí imbliadhna.
Sé'r eirigh liom de'n rath, an leath-bhromóig sin.
Mharbhuigh mé cupla bromóg ar charraig Bhéal Trágha, ach dheamhan de théagar ionnta(b).
Níl aon-chall casaoide dhuit, ó mharbhuigh tú na cupla bromóg sin fhéin, ach feacha mise 'bhfuil mo lá caithte agam, a's nar eirigh 'shúil liom, ach a theacht abhaile aríst a's mo dhá láimh chomh fada le chéile.
Bhí an lá ro-gheal, a's ní raibh bualadh 'bith ar bhromógaí ná ar bhláthain.
Leigfe an cut isteach mé, ó thárla gur eirigh an bhromóg sin fhéin liom; tá cuid a' chuit sa mbromóig sin féin (deir iascairí nach leigfe an cut isteach abhaile iad, mara mbí breac eicínt aca).
b.
tugtar bromóg ar chailín reamhar téagarthach amanntaí.
Bromóg in iontrálacha eile (3)
→
buail
D'airigh mé mar bheadh bromóg nó ballach ann, a' sciolpadh leis a' mbaoite, a's chinn orm í a bhualadh in a dheidh sin.
→
bualadh
Bhí mé 'marbhú bromóg chomh tréan in Éirinn a's bhí mé indon baoití a choinneál leo(b) i gcaitheamh uair a' chluig, ach níor fhan bualadh a' bith ar a' gcarraig uaidh sin amach.
→
dóigh 1
An-dóigh ballach í Carraig Mh. ar an taoille seo. Nach bhfuil sé ag tuileadh isteach i mbéal na cuisle. Gabh síos agus caith cupla urchar uirre, agus fan ann nó go ndíbrighidh an taoille tuile thú. Cuirfidh mé mo shean-hata leat go n-eireochaidh ballach nó bromóg leat