Búrláil, búrláilte
—féach Foclóir Uí Dhuinnín
—
bagáiste, maingín, nó rud a bheith fillte, lioctha air a chéile, go cuimseardha.
+–
Bhúrláil sé a chuid éada(igh) síos sa máilín, shul dhár imthigh sé.
Bhúrláil sé an t-éadach leapthan in aon-chárnán amháin sa gcoirnéal.
TUILLEADH (2) ▼
Búrláilfe tú 'na chéile na sean-bhriocán sin uiliog, a's tiubharfa tú do'n cheannuidhe iad, má thagann sé.
Bhí sé búrláilte 'na chéile istigh sa gclúid, a's é chomh sáthach a' breathnú!