drochfháisc
—
+–
Tá an droch-fháisc ann (éisc, an droch-éisc freisin); tá an droch-fháisc istigh [aige] = mí-rún nó feall, nó droch-bhraon a bheith induine, cé go mb'fhéidir nach leigfeadh sé amach é nó go dteanntaí leis
Tá sé síodúil go leor mar sin ach tá an droch-fháisc istigh in a dheidh sin
TUILLEADH (6) ▼
Níor leig sé amach an droch-fháisc go deó, go dtáinig sé abhaile aríst agus gur casadh lucht na sean-síomálachaí air (deirtear droch-éisc freisin)
Sin é úll na haithne a mhic ó. Tán droch-fháisc istigh aige. Ó gach leanbh mar a hoiltear, agus gach aige mar a hábhar, adeir siad
Níl leigean amach an droch-fháisc aice, bíodh sé innte nó ná bíodh. Is mór an t-íonadh nach mbeadh muis: inín Ch. Mh., níor cheart di dual ná slis di a fhágáil amuigh
Chaith sé an lá ag bollaireacht agus ag broimseálacht soir annseo, agus ag cur amach an droch-fháisc: rud atá ann go fairsing
Mara bhfeice muid dhá droch-fháisc muis choichín, ach an sceamhínteacht bheag sin a bhí air an oíche cheana, ní cás duinn é. Déarfaidís gur anglóir ceart é, ar a mheisce. M'anam go raibh sé bogha go maith an oíche sin, ach dheamhan thairis sin de dhochar a bhí ann, ach cead cainte a thabhairt dó. 'Ar ndú' ní móide gur beag dhuinn a thúisce!
Tá sé ag leigean amach an droch-fháisc anois = an droch-mhúineadh nó an t-olc nó an faltanas, nó an droch-oiliúint a gheobhadh duine go mbeadh sé dhá theasbánadh