Níl aon chomhairleachan ina chionn sin ach comhairleachan amháin — comaoin a láimhe fhéin a thabhairt dó. Maidir le dhul ar láíocht leis, b'fhearr do dhuine ina chónaí.

Tá an bhrúisciúlacht sin inti sin ariamh, agus shílfeá amantaí nach leáfadh an t-im ina béal le láíocht.

An bhfuil fáth láíocht ar bith aige liomsa? Níl, mura grá ailpe é

Ag déanamh láíocht liom a bhí tú! B'fhéidir gur den láíocht duine a ghortú!

As deireadh na faidhleála, ba mhian leis a dhul ar láíocht, ach diabhal cos an chinn eile nach ag borradh leis an achrann a bhí sé

Tá an-láíocht ann mar sin, ach ní fhágann sin nach bhfuil sé diongbháilte ina dhiaidh sin féin. Breathnaigh air Satharn ar bith i nG. Níor léir dhó duine, leis an dearcadh a bhíos aige, féint (féachaint) a bhfeicfeadh sé na boicíní. Cuirfidh mé geall leat nach bhfeicfidh tú ag bualadh aon bhleid ar fhear na tíre é. Mo chreach mhaidne ghéar thú!

Nach diabhaltaí an doicheall a bhíos uirthi i gcónaí thar is duine ar bith eile. Níl aon duine sa tír nach gcuirfidh aighneas lách ar an mbóthar ort, ach caithfidh sí i gcónaí a bheith ina duine inti féin. Nuair a bhíos fonn láíochta uirthi, bheadh sí ag dul siar in do bhéal, ach ar an toirt boise aríst bheadh stainc uirthi. Is diabhlaí an chaoi a mbíonn cuid de na daoine

Bhí sé ag déanamh láíochta liom (fc. láíocht)

Téirigh ar láíocht leis. 'Sé an beart is fhearr é sílim. Ní bhréagfaidh tú go deo é le drochmhúineadh

Déarfá go ndeachaigh sí chun láíochta ó d'imigh sí. Sílim go ndeachaigh freisin. Shílfeá nach bhfuil sí chomh bundúnach agus a bhíodh sí