dea-cheann
—ainmfhocal
—
dea-dhuine; duine a bheadh go maith nó go cóir geanúil leis an dream a bheadh ina chleithiúnas
+–
Ní dea-cheann ar bith é sin. Fan uaidh! — duine ar fónamh
Níl sé ina dhea-cheann dá bhean — ghníonn sé éagóir uirthi; buaileann sé í, nó ní thugann sé a sáith le n-ithe di
TUILLEADH (1) ▼
Tuilleadh diabhail aici anois. Sin cothromacan síne na huaire. Ní raibh sí féin ina dea-cheann don tseanbhean a bhí sa teach sin roimpi
Féach freisin
→
ceann