fiannaí
—ainmfhocal, fireann
—
scéalaí a mbeadh an Fhiannaíocht aige; rianóir; scéalaí; seanchaí.
+–
An-fhiannaí a bhí ann. Níl aon scéal déanta nach raibh aige
M'anam gur fiannaí mór é. Ó L. a thóg sé uilig iad. Ní raibh cinneadh go deo le L. Ní raibh aon dhuine de sheacht gcatha na gnáthFhéinne dhá raibh i bhFormaoil na bhFiann nach raibh sé in ann a inseacht amach i ndiaidh a chéile. Déarfá go raibh meabhair chinn aige
TUILLEADH (1) ▼
Chuala mé P. Gh. ag rá go raibh a athair agus seanfhear eicínt eile ag siúl amach as Gaillimh oíche. Thosaigh a athair ar an scéal i mbéal B. na T. D'ól siad pionta i mB.; péire ag an S.; ceann tigh Bh.; tigh Ph.; tigh J; tigh W. Uí Fh. Níor tháinig iamh air ar an bhfad sin ach ag inseacht an scéil! 'An bhfuil aon bhaol ort fós,' adeir an fear eile leis ag bóthar Ch. 'Níl,' adeir sé. 'Gabhfaidh muid an timpeall mar sin Bóthar an T. agus síos D. Fh.,' adeir an ceann eile. Chuaigh. Ag Bóithrín Ch. a bhí siad ag scaradh ó chéile. 'Cé nach bhfuil sé gar dhá bheith críochnaithe feasta,' adeir an fear a bhí in éindí leis. 'Níl mé ach cur éadain air,' adeir sé. 'Tá triúr de na fathachaí marbh, agus bhí seachtar ann.' Ba in é an Fiannaí!
Féach freisin
→
fia
fiannaí in iontrálacha eile (3)
→
bualadh
Ní chothaíonn fiannaí in aice bealaigh ná cosáin a mbeidh bualadh daoine air. Tá siad an-fhaiteach, an-scáfar.