finne
—ainmfhocal teibí
—
+–
'Sí bláth na finne í — plandóig mná
Síleann sí fhéin gurb í bláth na finne í, ach ní shíleann aon duine eile é — spéir na gréine
TUILLEADH (6) ▼
Tá sé as fhéin anocht. Cár fhága sé craobh na finne — bean bhreá; ach níl anseo ach fonóid. Le fonóid adeirtear na rudaí seo anois
Th'anam ón diabhal, dóirt isteach le cúl na finne!
Cé is fhearr leat scéimh na finne ná scéimh na doinne — an fearr leat bean fhionn ná bean donn (bean ghruaige dhoinne); do you prefer a blonde to a brunette?
B'fhearr liom fhéin scéimh na finne i mbean
Cé uaidh ar thug sí sin scéimh na finne. Bhí a máthair chomh geal le easóig
Buí a bhí sí chun tosaigh agus tá sí ag dul chun finne anois — tá gruaig fhionn ag teacht uirthi; is beag a bhíos eatarthu
+–
Tá an coirce ag dul chun finne — ag buíochan; scaitheamh théis a dhul i ndéis dó
Is gearr eile a gheobhas sé anois nó go dtosaí sé ag dul chun finne. Is breá an déas atá amuigh ag an ngarraí sin thíos
TUILLEADH (2) ▼
Beidh moill ar an bhfómhar i mbliana shula dté sé i bhfinne. Ní bhfuair sé a dhóthain gréine.
Tá an chruithneacht i bhfinne ach níl sí in alt a bainte mar sin fhéin
finne in iontrálacha eile (4)
→
buinne 2
"Go dteaga bláth buí ar an eorna, agus go dtosaí an fómhar ag dul chun finne; Is deas lách an rud í an óige, agus i ndiaidh mo stóirín atá mise" (As Cuaichín Ghleann Éifinn. Mheas an Máilleach — go ndéana Dia maith air! — gur i mbuinne a bhí anseo ó cheart, i leaba chun finne, ach ní mheasaimse gurb ea. Ar aon chor, téann an fómhar chun finne, ach is fada i ndiaidh a dhul chun buinne dhó é)
+
→
fionn 2
'Sí is finne dheise dhá bhfaca mé ariamh — bean shlachtmhar
TUILLEADH (1) ▼
'Sí an bhean is finne dheise í dhár chuir aghaidh le aer ariamh