ainle
—
ainm a tugtar ar ghasúr a bhíos i dóláimh ag gol agus ag fuasaoid; abhlóir; cantalóir; páiste cantalach; drisíneach.
+–
Is tú an ainle bhradach! (déarfadh máthair le páiste a bheadh ag caoineadh é)
Níl do leithide d'ainle sa bparóiste.
TUILLEADH (1) ▼
A ainle bhradaigh, nach mór an t-ionadh nach dtiocfadh iamh ar do bhéal uair eicín!
ainle in iontrálacha eile (6)
→
beo 1
Ní beo thú gan a bheith ag spochadh leis an ainle bhradach sin, agus fios agat cén bealach atá leis.
→
breá
Nach breá nach mbeadh ciall agat agus ligean den ainle bhradach sin! Tá sé sin sách gártha mar atá sé agus gan tusa a bheith ag spochadh leis agus ag baint chaoineacháin as (páiste)
A Mh., breathnaigh an bhfeicfeá an bhféadfá an páiste sin a bhréagadh. Tá sé ina ainle bhradach ag diúgaireacht ó mhaidin
→
Domhnach
I nDomhnach féin, ba chóra dhuit ciall a bheith agat agus gan a bheith ag spochadh leis an ainle bhradach sin. Níl a fhios agam cé agaibh is measa: thusa nó an páiste
→
dris
Thug sé soiscéal don inín faoina bheith ag dul chuig na céilíochaí, ach mo léan géar, b'fhearr dó a bheith ag caint le dris ná a dhul ag bacadh leis an ainle bhradach siúd. Baol uirthi siúd fanacht ó chéilíochaí
→
dána
Deir tú leis an ainle bhradach sin a thosaigh ag athléamh orm. Anois an bhfuil biseach agat? Nuair a chuaigh mé dhá bhualadh, 'sé an chaoi ar neartaigh sé ar a mhaidí. Sin é an malrach atá dána. Dúirt mise go bhfágfainn é go dteagtása agus cead agat do rogha rud a dhéanamh leis. Ná ceil an tslat air anois. Rófhada a chosain mise é