Dallacar (Dalladh cur?)
—ainm-bhriathar
—
ag séideadh nó ag siabadh báistighe nó sneachta go tréan; ag roilleadh; ag cur go tréan.
+–
Tá sé ag dallacar bháistighe mar a bheadh Dia dhá rádh leis
Tá sé ar an dallacar céadna ó a d'éirigh muid indiu. Is síorraidhe an lá báistighe é. Diabhal bréag nach síorraidhe
TUILLEADH (1) ▼
Níor shéid aon-oíche as aer ba mheasa ná í. Bhíodh sé ag dallacar chlocha sneachta 'chuile phuinte, agus gaoth ann a bhearrfadh tú. Ní bhfuair mé mo dhóthain le déanamh ariamh ach a theacht abhaile an oíche sin