dallacar (dalladh cur?)
—ainm briathartha
—
ag séideadh nó ag síobadh báistí nó sneachta go tréan; ag rilleadh; ag cur go tréan.
+–
Tá sé ag dallacar bháistí mar a bheadh Dia dhá rá leis
Tá sé ar an dallacar céanna ó d'éirigh muid inniu. Is síoraí an lá báistí é. Diabhal bréag nach síoraí
TUILLEADH (1) ▼
Níor shéid aon oíche as aer ba mheasa ná í. Bhíodh sé ag dallacar chlocha sneachta chuile phointe, agus gaoth ann a bhearrfadh tú. Ní bhfuair mé mo dhóthain le déanamh ariamh ach a theacht abhaile an oíche sin