drochghadaí (1)
→
droch-
Drochghadaí — (i) fear nach mbeadh aon ghaisce air ag gadaíocht; a dhéanfadh an ghadaíocht chomh maolscríobach agus go mbraithfí ar an toirt é. (ii) drochdhuine, diabhal, bithiúnach, fealladóir srl. Tá ciall a (ii) coitianta. Ní hionann béim do droch- in (i) agus (ii). Is mó béim a bhíos ar droch- in (i) ná in (ii) cé nach mbíonn an tsainbhéim air ansin féin, ach bíonn barróg na teangan níos faide air. D'aithneofá an dá chéill thar a chéile mar sin. Is amhlaidh freisin é i gcás: droch-chneámhaire — cneámhaire nach mbeadh a cheird aige, agus droch-chneámhaire — deargchneámhaire, drochdhruncaera agus a leithidí eile