dea-bhéal
—ainmfhocal
—
cuibhiúlacht chainte.
·
Tá chuile shórt air ach dea-bhéal. Chuirfeadh sé an ghráin ort a bheith ag éisteacht leis. Na hailt a bhí a leathnú ar an ngiall aige
Féach freisin
→
béal
dea-bhéal in iontrálacha eile (5)
→
féar
Is beag fear a shiúil féar ba dea-chaintí ná a athair sin. Chaithfeadh sé laethantaí fada na Féile San Seáin ag nathaíocht agus gan iamh a theacht ar a bhéal
Ní hé an dea-fhocal a bheadh in do bhéal leath chomh maith! Ach mise i mbannaí go dtógfaidh tú an drochfhocal sách gasta — focla míchuibhiúla; nó focla eascainí nó gáirsiúlachta
Sin é an rud is luar liom beo: duine ag rá leat go ndéanfaidh sé rud agus gan cuimhne ar bith féin aige air. B'fhearr leat duine adéarfadh suas le do bhéal nach ndéanfadh sé chor ar bith é, ná dea-ghealladh agus droch-chomhlíonadh mar sin. B'fhearr dhuit é freisin. Ara beannacht Dé dhuit!
→
deis
Mura bhfuil seisean ar dheis na glóire, is trua don chuid eile againn. Níor ghoid sé ná níor fhuadaigh sé, ná níor chuala aon duine ach an dea-fhocal as a bhéal ariamh faoin gcomharsa. Go dtuga Dia a luach dó!