Deallra
—/d′alḏrə/, /d′ālḏrə/, /ɡ′ālḏrə/
—ainm-fhocal, fireann
1.
lonnradh, ruithneadh, snuadh, lasair, taithneamh, scartadh.
+–
Tá deallra an óir in a cuid gruaige = dath, lonnradh (tá leagan mar sin an-choitianta is na h-amhráin .i. "agus deallra an óir ar fad in a gruaidh"; "Sí is gile deallra agus rl.", ach níl an focal an-tréan i gcaint anois)
Tá deallra ar an gcailín sin.
TUILLEADH (2) ▼
Is breagh deas an deallra atá uirre
Nach air atá an deallra breagh bail ó Dhia air
2.
préachadh le fuacht; seacaíl, reodh, crapadh leis an bhfuacht.
+–
Thugadh sé sin deallra dhó fhéin 'chuile oíche, len a chuid ragairne agus óil. Leath na gcuarta 'sé'n chaoi a mbíodh sé sin caithte chois an bhóthair strumptha ag an ól agus ag an bhfuacht
Fuair tú deallra maith anois, agus má tá mise in a dhiaidh ort, castar leat é. Ní raibh guth ar bith siar annsin ort, ach níor bheo thú in a dheidh sin go dteightheá ann do do chailleadh féin
TUILLEADH (2) ▼
Well níl spré ar bith agad, má theigheann tú amach anocht, ag tabhairt deallra dhuit féin a leithide d'oíche. Is geall í an oíche anocht leis an oíche ar ith Ceile na bradáin
Deallra fuaicht a fuair sé agus níor thug sé aire ar bith dhó féin. Chuaidh sé in ainsil annsin air