Dubh-bhuille
—
+–
Tá'n dubh-bhuille aige = an-bhuille; buille teann teangmháilte.
Thug mé an dubh-bhuille uaim.
TUILLEADH (1) ▼
Fuair mé dubh-bhuille uaidh, gan aireachtáil a' bith.
Dubh-bhuille in iontrálacha eile (2)
→
buille
Chuirfeadh an ceann céadna an chluain mhaoineach ar an nGaduidhe Dubh, le teann imeartais, a's bladair. Mar sin, ná faghadh sé aon-bhuille bog ionnad, ach teirigh go bun an-eangair (amhgair?) le do mhargadh.
→
deasóg
Má fhastuigheann tú é ingreim deasóige agus cor a chur innte ar an bpuinte boise, cuirfidh tú dhá bhuille é. Ach mara mbeidh tú dubh-thráthamhail tá tú as, arae má bhrathann sé go bhfuil tú ag dul in a éadan, cuirfidh sé luighe fiadha ort de dhorna