→
duán
duáin (22)
+
→
buail
Bhuail ballach mé agus nach mba diabhaltaí dalbaí í, gur bhris sí frídín an duáin.
TUILLEADH (3) ▼
Bhuail sí mé ceart go leor, ach d'imigh sí agus mé dhá tarraingt. Chaithfeadh sé nach raibh frídín an duáin i bhfostós mar is ceart inti.
Tá sé fánach agat aon bhreac do do bhualadh comhuain is a bheas do chuid baoití chomh stráiciúil maolscríobach agus atá siad. Breá nach gcuireann tú an duán agus na péiste siar go tóin tharas iad a bheith ar sliobarna mar sin le na duáin.
Nárbh áibhéil an spreacadh a bhí sa mballach a bhí buailte agam agus gur lúb sí lorga an duáin mhóir! Dheamhan smid bhréige ann muis!
→
bualadh
Fuair mé neart priocaí, agus bhí na duáin sciúrtha chuile uair dhár tharraing mé an dorú, ach cén mhaith sin, arae ní raibh bualadh ar bith orthub.
+
Ní raibh frithghob an duáin i ngreamús ann chor ar bith. Sin é an fáth ar thug sé an eang leis. Tá a chomhairleachan faighte aige anois. Ní hé an chéad bhreac a thiocfas ag smúrthacht timpeall ar bhaoite aríst é
TUILLEADH (1) ▼
Ní raibh flithghob an duáin sa mbéal dearg aige beag ná mór. Dhá mbeadh, sin ní fhágfadh sé. Ach tá iasc sa bhfarraige chomh maith agus a gabhadh fós, tá sin!
→
dearg 1
Is diabhlaí mór an t-ionadh nár imigh sé. Ní raibh frídín an duáin i bhfostós chor ar bith, ní áirím é a bheith sa mbéal dearg
Tá sí ag imeacht mar sin agus a cuid eochraí i mbarr an duáin aici, ach ní rachainn i mbannaí nach gcodlaíonn sí ar chuasnóig dhreancaidí chuile oíche sa leaba ina dhiaidh sin. Ar ndóigh, ar chuala tú ariamh é: ceann cíortha a dhíolas na cosa
+
→
duán
Caithfidh mé cupla glinne a fháil le aghaidh duáin
TUILLEADH (7) ▼
Bhris sí luiseag an duáin, bhí sí chomh mór sin
Dheamhan a raibh frídín an duáin i bhfostós ann chor ar bith, ach choinnigh sé ina dhiaidh sin é. Níor mhór dhuit sracadh a thabhairt faoi ar an bpointe nó bheadh sé uait. D'imigh dhá bhromóig ormsa inniu le buille marbh
Theastódh riar duáin cheathrún le aghaidh na curraí
Tá a cuid eochraí ar bharr an duáin aici; tá a cuid eochraí ar an duán aici — na heochraí atá sa bportán síoda agus sa bportán rua, baoiteáiltear duáin bhallach, agus duáin eile leo. Bíonn siad dearg agus follasach agus an-tóir ag an iasc orthu. Is minic gurb i dteannta baoite eile a chuirfí eochraí na bportán: daba dhíobh a bhualadh amuigh ar cheann an duáin go dtabharfadh an t-iasc faoi deara é. Cuireann iasc cronaí iontu ar an meath bhallach go háirid; mar tá go leor fáis ann ar thóin na farraige. Is dhá réir sin a bhíos a cuid eochraí ar bharr an duáin ag an iascaire. Ach bíonn a cuid eochraí ar bharr an duáin freisin ag bean a bhíos ar a mine ghéire ag iarraidh cluain a chur ar fhir. Bíonn taibhse inti má fhéadann sí. Ní cheileann sí slacht ar bith dhá bhfuil inti. Gléasann sí í féin ar áilleacht. Cuireann sí púdar agus smearadh béil agus eile uirthi féin
Nach í atá gléasta! Dar príosta tá a cuid eochrachaí ar bharr an duáin aici ar chaoi ar bith. Is méanar don té a gheobhas í. Tá maith uirthi thar bhean ar bith eile!
Ná bac le na Poncáin sin. Diúltaímid dóibh! Chuirfeadh cuid acu an chluain Mhuimhneach ar naomh. D'éireodh dhóibh, agus a gcuid eochrachaí ar fad ar bharr an duáin acu
Go dtarrthaí Dia sinn! Dheamhan liobar fíonnaigh ariamh ar a mala. Agus is geall le deargadh tiaraí a béal! Sin í an cailín a bhfuil a cuid eochraí uileag ar bharr an duáin aici! Nár thé sé chun tosaigh ná chun tairbhe di muis, gan díobháil gan dochar dúinne
→
díogha
Ná bac leis an nglagaire sin. Chuile shórt dhá mbeidh aige sin, is é an sméar mhullaigh é. An síol coirce a bhí aige anuraidh bhí sé molta go haer ag chuile dhuine, ach i ndeireadh na cúise, ní raibh ann ach an díogha. Tá a fhios agamsa é. Cheannaigh mé céad dhe, agus an méid nár loic, rinne sé coirce scéin. Nuair a bhí muid dhá bhualadh bhí sé ina gha duáin as éadan
→
téigh do
Cén áit a n-airíonn tú ag dul duit é. Isteach anseo slán an tsamhail … Drocháit. Tá na duáin ansin