droch-chor
—
+–
Thug sé droch-chor dó féin — rinne sé dubhní air féin; bháigh sé, mharaigh sé srl. é féin
'Sé an chaoi a mbeidh sé aige sin as a dheireadh: tabharfaidh sé droch-chor dó féin go sábhála Dia sinn
TUILLEADH (5) ▼
Níl léamh ar bith ar an mbean atá aige. Tá na seacht ndiabhail uirthi. Mura gcuire sí faoi ndeara dhó droch-chor a thabhairt dó féin as a dheireadh, tá an scéal ceart
Tháinig saochan céille air agus shíl sé droch-chor a thabhairt dó féin murach a luas agus a tapaíodh é
Tá chuile ní ceart ach é sin: duine ag tabhairt droch-chor dó fhéin. D'agródh Dia ar dhuine é cuimhniú amháin air sin gan trácht ar a athrú
Téirigh agus tabhair droch-chor duit féin más breá leat sin. Dar fia muis, ní bhacfar anseo thú. Ní hé a mhalrait de chosúlacht atá ort ar aon chor
Is dalba an peaca é sin i láthair Dé: droch-chor a thabhairt duit fhéin. An té a ghníos é sin, deir siad nach mbíonn slánú ina chionn, nár ba lúidire an trócaire ar Dhia!
Féach freisin
→
cor