Droch-chríoch air, marab é a chaithfeadh an bhail a chur air fhéin! (le ól).

Droch-chríoch orrab (bréagáin ag páiste, a's é 'deanamh torainn leo; a's a' bodhrú a raibh istigh) agad, nach n-éisteann leo(b) uair eicínt, a's suaimneas a thabhairt do na daoine.

Droch-chríoch air fhéin, a's ar a chuid asal, nach gceangluigheann, nó nach gceannsuigheann iad, fharras iad a bheith ag imtheacht faoi'n scuir mar sin 'chuile lá 'sa mbliadhain.

Droch-chríoch ar a shean-'bhicycle' aige! Dheamhan ceo, le go dtiubhrad sé chuig an siopa thú le cruadhóig, a's diabhal aithne air 'na dheidh sin, nach fiú ór é.

Droch-chríoch orra(b) fhéin a's ar a gcuid dlighe, mara deas a' chaoi ar aos óg é, nach bhféadfa siad cois a bhualadh ar phort aon-oidhche Domhnaigh 'sa mbliadhain, maran leo(b) póilíos a bheith ar a dtí.

Ara droch-chríoch orra(b) mar mhná. Ná déan a samhailt chor 'bith liom. Ní beag dhóib a bhfuil thar bharr a gcéille aca(b) cheana, a's gan an cleas céadna a dheanamh liomsa = shoraidh dhaob (díob) mar mhná.

Droch-chríoch uirre mar scillingín ghágach, marach leisce a dhul dhá caitheamh suas, ní thiocfainn ina coinne chor ar bith ('sé a raibh sé a fhaghail scilling 'dole').

Droch-chríoch air aghad. Breagh nar lom tú in am é, fharras a bheith dhá choinneál a' seideachan annsin in do ghlaic! (cíonán nar tugadh in am).