Dar diagaí tá chuile fhear dhá ardú (i bpáí) ach go bhfóire Dia ar an talmhaí bocht. Tá sé foirgthe ar fad

B'éigean dom béilí cosnochtaithe a ithe. Is deas an chaoi ar thalmhaí é sin théis a lá oibre.

Shílfeá go mbeadh déantús maitheasa eicínt ionaibh thairis sin nó go n-éireodh sibh in am. Nach bhfuil a fhios agaibh nach áit buaile ná seanbhaile do thalmhaí an leaba an tráth seo de ló, i leaba dhaoibh a bheith amuigh ina gcuid oibre le uair an chloig.

Buta talmhaí é. Chinnfeadh ort a leagan, dá mbeifeá choíchin leis.

Fear talmhaí, tuairim is in t'airde fhéin é ach go bhfuil sé níos téagarthaí ná thusa (fc. talmhaí)

Tá chuile dhuine ag fáil ardú ach an feilméara agus an talmhaí

Is dóibh is furasta a bheith diogáilte. Ní comórtas ar bith dhuitse máistrí scoile ná póilíos: dream a fhéadfas leath an lae a chaitheamh dhá ngléas féin. Ach an té a chaithfeas a bheith thíos i gC. an U. leis an deargmhaidin ag sciobadh feamainn dearg (ní bhíonn aon tuiseal ginideach ar an gcuingirfhocal sin feamainn dearg), bíonn rud ar a aire thar is a bheith dhá dhiogáil féin. Tá an obair sin ceart go leor Dé Domhnaigh, ach ní fheileann sí Domhnach is dálach. Má fheileann, ní don talmhaí é

Tá an talamh siúd ina dhiomalachaí as béal éadain anois. An-talamh a bhí ansin agus chuile fhód dhó saothraithe, ach níor choinnigh seisean aon chaoi air. Go deimhin agus go dearfa dhuit, ní talmhaí é

Is mór an feall nach dteagann sé de dhlí amach go gcaithfeadh chuile fhear a dhul cupla bliain le talmhaíocht. Sin é an uair a bheadh a fhios ag na bleitheachaí móra seo an chaoi a saothraíonn an talmhaí bocht a ghreim agus a dheoch

Go bhféacha Dia ort! Ní mná talmhaithe iad sin, ach cailíní Domhnaigh. Dhá leagthá scátháin agus boscaí púdair acu, ba é a mbuac é. Is cam a bhreathnóidís ort déarfainn dhá n-iarrthá orthu a dhul ag tarraingt fheamainn dearg lena ndroim

Deir tusa gur talmhaí thú. Fóill ort anois. Céard iad dristiúirí … uaim … béim … hanlaí … dromacán … An bhfuil a fhios agat céard í céachta chor ar bith. Dheamhan pioc atá a fhios agat faoi thalmhaíocht!

Ar na drochóirí dhó féin a bhuail sé faoin mótar sin. Tá daoine ann le haghaidh mótars ach m'anam nárbh eisean é. Níl aon mhaith ag talmhaí a bheith ag comórtas le boicíní muran leis féin a chuid talúna a chaitheamh in aer agus ceird a dhéanamh den mhótar. Ach maidir le bheith ag iarraidh an dá thrá a fhreastal, m'anam go bhfuil sé fánach aige. Sin é an rud a d'fhága cosa Ph. nite, ach ní raibh aon ghair ag aon duine a dhul ag cur chomhairle air: "a chomhairle féin do mhac dhanartha" adeir siad

Bíonn sé amuigh leis an bhfáinne bán chuile mhaidin agus diabhal isteach aríst go mbeidh an dubhchrónach ann, agus go minic ina dhiaidh. Sin é an talmhaí agat! Diabhal bréag!

Is maith an t-údar é do thalmhaí, fear ar bith a chaitheas leath an lae dhá dhéanamh féin suas agus dhá shlíocadh féin: Is beag an dochar dhó náire a bheith air, agus a gharraí ina churásach ansiúd thuas.