díbheo
—
+–
Bhí an coinín dí-bheo, nuair a tháinic muid chomh fada leis = beo ar éigin; an dé ann ar éigin.
Tá sé dí-bheo fós.
TUILLEADH (7) ▼
Fritheadh caithte dí-bheo ar a' mbóthar ar maidin é.
Bhí an t-ádh 'na chaipín, a's srianadh thríd chor a' bith. Ní raibh ann ach go raibh sé dí-bheo, nuair a fuair M. é. Bhí sé strumptha ar fad.
D'fhaga sé caithte dí-bheo annsin é, a's lasc leis.
Déarfá go raibh sé dí-bheo ar éigin, ach 'sé a raibh ann é.
Bhí sé a' tabhairt na gcor sa tsúil ribe. Dheamhan a raibh ann, ach go raibh sé dí-bheo.
Is fada dí-bheo mar sin é.
Bail ó Dhia ort fhéin a's ar do bhiseach! Tá a chuid bisigh siúd ar iarraidh! Fear, nach mó ná dí-bheo é le dhul 'un trí lá!