→
domlas
domlais (12)
→
daigh
Chuir mé mé fhéin chun domlais le poitín inné — poitín dóite Sh. Dh. — agus tá a shliocht orm inniu, tá dó ghoile orm ó mhaidin
+
→
domlas
Tá a díol domlais inti dhá bhféadfadh sí aon cheo a dhéanamh, ach ní fhéadann
TUILLEADH (10) ▼
Dheamhan maith dhuit ag caint mar sin. Tá an oiread aithne agamsa uirthi agus atá agatsa, agus níor chuala mé aon fhocal domlais ar a teanga ariamh. Chítear dhomsa go bhfuil sí chomh feiliúnach le aon bhean dhár casadh orm ariamh
Chuir sé é féin chun domlais leis — chaith sé an iomarca dhe (beatha, ól, earra ar bith, damhsa, spraoi srl.); tháinig ceas air dhá bharr
Beannacht Dé dhuit! Chuir muid muid fhéin chun domlais le ar ól muid. Beidh a shliocht air: is fada aríst go dtaobhaí cuid againn aon teach ósta
Chuir sé é féin chun domlais le ar ith sé de ronnachaí úra. Luigh sé ar an leaba ansin gur chodail sé smaillic. D'éirigh sé taca an seacht a chlog agus fuair sé gabhair Sh. sa tsail. Bhuel chuirfeadh sé na diabhail den Chruaich ag eascainí, agus air fhéin is mó a bhí sé dhá dhéanamh agus ar na ronnachaí
'Sé an fáth domsa gan aon deoir a ól: bhí mé Domhnach anseo, tá naoi nó deich de bhlianta ó shin, agus casadh ag stillhouse ar an Mh. M. mé. Bhí an iarraidh críochnaithe go díreach acu: muintir Mh. Á. D'ól mé an oiread dhó agus gur chuir mé chun domlais mé féin leis shular fhága mé an stillhouse. Anoir tigh Mh. Á. linn ansin, agus d'fhan mé ann an lá sin agus an lá ina dhiaidh, agus mé tite dallta i gcaitheamh an achair. Ní raibh mé agam féin ceart go ceann míosa. Dúirt mé liom fhéin, hé brí céard a dhéanfadh Dia liom, nach mblaisfinn d'aon deoir phoitín aríst go brách
Ara ná bac leis sin! Chuir sé é féin chun domlais le mná, le ól, le spóirt agus chuile chineál drabhláis as tús a óige, agus níl sé a iarraidh anois ach suaimhneas
Éiríodh muid as an damhsa anois go ceann míosa nó cupla mí, nó cuirfidh muid muid féin chun domlais leis.
Chuir mé mé fhéin chun domlais leo anseo an bhliain cheana. Níl aon oíche san aer nach mbínn ag cochallóireacht, ach d'éirigh mé astu ar fad ó phós mé. Is deas blasta an béilí í eascann muise scaití
Ní chaithfidh mé níos mó. Chuir mé mé fhéin chun domlais leo mar fags aréir. Is leath meisce ar dhuine iad agus é ag ól
Cuirfidh tú thú fhéin chun domlais le na mná mura dtuga tú scíth dhuit féin. Nach ndéanfadh cupla oíche sa tseachtain thú, agus gan a bheith sáite in éindí léithe chuile oíche