Chuaigh sé ar bhord soithigh

Chuaigh sé ar imirce

Chuaigh mé ar aistear (ar thuras, ar gheábh, ar ruaig, srl.)

Chuaigh sé ar bhád (ar loing, ar thraein) abhaile

Chuaigh sé ar iarraidh

Má leagann sibh ansin í gabhfaidh sí ar iarraidh

Tá sé le dhul ar aimsir (ar páí, ar a shláinte, ar cheansacht a chnámh srl.)

Chuaigh sé ar gcúl

Is mór a chuaigh sé ar gcúl le gairid

Tá sé ag dul ar gcúl go mór anois

Tá an rabharta ag dul ar gcúl ó inné (fc. ar gcúl)

Rug sé i lár an aonaigh air, agus ní raibh a dhul ar a chúl ná ar a aghaidh aige, ach é féin a chosaint chomh maith agus a d'fhéad sé

Deir tú leis a casadh orm i mbéal an tseoil. Ní raibh a dhul ar mo chúl ná ar m'aghaidh agam ach seasamh suas ag caint leis. Shíl mé go gcainteodh sé ar an lampa chuile phointe, ach dheamhan caintiú. Tharraing mé féin chuige é faoi dheireadh le neart náire

D'fhostaigh sé san áit chontráilte mé: istigh i ngeaird (yard) Sh. D. Ní raibh a dhul ar mo chúl ná ar m'aghaidh agam. Bhí mé idir dhá thine Bhealtaine. Dhá dtéinn isteach sa teach, bhí cat crochta romham ann, agus dhá dtéinn amach doras an gheáird, d'áiteodh seisean mé. Ní raibh agam ach cur díom chomh maith agus a d'fhéad mé

Ní raibh a dhul ar mo chúl ná ar m'aghaidh agam nó go dtugainn gealladh dhó go ngabhfainn ar chuairt aige. Chuaigh sé go bog agus go crua orm, agus dúirt mé go ngabhfainn sa deireadh

Dhá mbeadh a dhul ar mo chúl ná ar m'aghaidh agam ní sheasfainn ag caint leis chor ar bith, ach ní raibh. Rug sé thall orm, agus ní raibh aon ghair agam imeacht uaidh

Is beag an baol a bheadh ar A. cluais ar bith a thabhairt dó, murach gur aimsigh sé é istigh agus nach raibh a dhul ar a chúl ná ar a aghaidh aige. Ach dheamhan mórán aird a thug A. ar a chuid spruschainte

Ní dheachaigh greim ar a bhéal le mí

Is furasta leis an gceann céanna a dhul ar an ól. Is beag an t-ugach is call dó

Gabhfaidh sé ar an ól anocht go siúráilte. Ansin atá sé ag dul anois

Má théimse ar an ól, ní fheicfidh sibh mé go ceann coicíse. Bainim coicís as i gcónaí — ar a laghad ar bith

Shílfeá go ndeachaigh sé ar an ragairne ar fad le gairid

Chuaigh sé ar dhrabhlás an t-am a bhfuair a bhean bás, agus níor fhága sé bonn bán air féin. An chéad rud eile tháinig an sirriam air …

Chuaigh sé ar fán

Gabhfaidh mé ar fuisce sílim. Ní fhaighim aon tsásamh ar an bpórtar sin. Tá sé rodta

Measaim go ngabhfaidh mé ar iasc. Tá mé gráinithe ar an bhfeoil — athrú go dtí iasc

D'imigh an diabhal oraibh má tá sibh thríd an máilín plúir go dtí sin, agus an saol atá ann. Cén chaoi a seasfaidh airgead libh? Caithfidh sibh a dhul ar na fataí anois go ceann trí seachtainí aríst ó tharla go ndearna sibh plaicín ghabhair den phlúr

Bhí orainn a dhul ar iomramh (/ū:ᴍrə/) théis ár ndíchill. Murach go ndeachaigh, bheadh muid ar an bhfarraige fós. Bhí sé ina lagar chríochnaithe

Caithfidh muid a dhul ar chúrsaí sílim. Tá sí an-ghártha (fc. cúrsaí)

Ba mhaith an lá é le dhul ar na faoitíní — a dhul ag iascach faoitíní

Níor thaitnigh na bradáin leis. Chuaigh sé ar na mangaigh! Is fhearr leis an sáile ná an fíoruisce go ceann tamaill

Chuaigh sé ar na mná aríst — bhí sé éirithe astu tamall

Chuaigh sé ar dhamhsa aréir rud nach bhfaca mé a dhéanamh ariamh cheana é. Braon a bhí ar bord aige is dóigh — thosaigh sé ag damhsa

Má théann sé ar amhráin anois, do cheann fine ní stopfaidh é

hÉiríodh as an damhsa ar fad agus chuaigh an teach ar amhráin

Nuair a theagadh anbhá air, théadh sé ar Bhéarla ansin amantaí — d'athraíodh sé ón Ghaeilge go dtí an Béarla

Chuaigh sé ar Bhéarla liom ar an bpointe

Mura n-éirí leis ar an gcaoi sin, gabhfaidh sé ar ealaín agus meallfaidh sé uaidh é. Ní bheadh an diabhal suas leis sin

Is deas é, an tráth seo dhá shaol, a dhul ar dhíth céille. Nach bhfuil sé siúd suas is anuas le aois an phinsean

Ní raibh aon bhuachaill óg faoin mbogha bán ba chríona ná é sin, ach chuaigh sé ar dhíth céille uileag le scaitheamh

Nuair a chinnfeas air le scamhailéireacht, rachaidh sé ar bhladar leat, agus féachfaidh sé le cur faoi ndeara dhuit a dhéanamh le spleáchas. Ach na géill dó, ar a bhfaca tú ariamh

Ní dheachaigh sé ar bhladar liom dubh bán ná dubh buí mar bhí a fhios aige féin nár ghar é

Chuaigh sí ar choimhthíos liom ar fad ón oíche sin, té (cé) nár dhúirt mé aon cheo léithe, ná a dhath. Seachnaíonn sí anois mé i gcónaí

Is éasca leis an gceann céanna a dhul ar achrann. Ní mórán údair a gheobhas sé nuair a bheas sé ina choileachín

Téirigh ar láíocht leis. 'Sé an beart is fhearr é sílim. Ní bhréagfaidh tú go deo é le drochmhúineadh

Ba mhaith spadhartha an mac é tamall, ach chuaigh sé ar mhíneadas ó thit an aois air. Ní mhaireann an rith maith don each i gcónaí, ar ndóigh

Tá sé ag dul ar fheabhas — tá sé ag dul chun feabhais

Nuair a théas sí ar bheagán (toitíní) ní thairgíonn sí d'aon dhuine iad — nuair a bhíos a lastas toitíní ídithe go dtí beagán, ní thugann sí d'aon duine iad

Caithfidh tú a dhul ar stuaim le bean chomh maith le chuile shórt eile. Má bhíonn tú danra léithe, ní bhainfidh tú ceart ar bith di

Rinne sé obair shlachtmhar an fhad is a chaith sé leis, ach ar an dá luath ar thosaigh sé ag dul ar éascaíocht, níor chuir sé cuma na muice air uaidh sin amach. Ag santú an airgid a bhí sé

Is maolscríobach an chaoi a chuir sé ar an gcruaich sin. Chuaigh sé ar éascaíocht léithe

Má théann tú ar chneámhaireacht ná ar imeartas anois, is maith gasta a ghabhfas do láimh i bpaca anseo

Shílfeá go bhfuil an bocaileá seo thíos ag dul ar sceaimhínteacht ar fad. Sin é an chaoi a mbíonn sé i gcónaí nuair a éiríos an t-ól i stuaic na mbacach

Éirigh as an gcaint sin anois. Is mór an ghráin é seo thall má théann sé ar gháirsiúlacht, agus ní mórán tsiocair a bhíos uaidh

Chuaigh mé ar cheilt as éadan i ndeireadh na hoíche, agus diabhal duine ná deoraí a bhraith mé ina dhiaidh sin

Thug sé suas an talamh ar fad agus chuaigh sé ar shiúinéireacht. Tá sé ag fáil cuimse tráchta

Ó tharla an mhóin a bheith craptha, rachaidh mé ar iascach anois scaitheamh

Shuigh sé síos agus chuaigh sé ar ithe na feola nó gur ith sé díol deichniúr di

Má théann sé seo ar imirt chártaí, ní éireoidh sé astu go maidin

Má théann tú ar ól an phoitín anois ní maith an dóigh dhuit é. Tá a gceart againn cheana. Níl aon mhaith dhúinn ionlaos phocaide a bheith ina (ár) mbolg ag dul abhaile

Má théann fear an chúinne ar rá an phaidrín, déanfaidh sé rann di mar a rinne Áine den fhaoistin. Ní bheidh deireadh leis go maidin

Chuaigh siad ar chur na bhfataí ansin, ach ní raibh dhá iomaire curtha acu tráthnóna

Má ghabhann tú ar dheasú an bhicycle, ní bheidh críochnaithe dhíot go mbeidh an dubh ar an oíche

Nach mb'fhearr dhúinn a dhul ar leagan na mbruachannaí anois. Ní bheidh siad romhainn

Tá sé luath fós a dhul ar bhaint an choirce. Is beag le i ndéis atá sé fós

Théis a (ár) ndinnéir, ghabhamar ar scaradh na feamainne agus ní mó ná réidh a bhí muid tráthnóna deireanach

Dhá dtéadh sibh ar cháitheadh an ghráinne coirce sin nuair a d'éirigh an bruíos (breeze), bheadh sé dhaoibh anois agaibh, ach tá sibh an-tsiléigeach

Dhá dtéidís ar bhaint na móna an uair sin, bheadh sí tirim anois. Bhí breith ar an lánú. Is minic ariamh nár lánaigh muid iad go mbeadh an Bhealtaine amuigh, agus níor dhonaide sin muid

Má théimse ar bhualadh an mhuintir anoir, beidh cuimhne air, beidh sin

Faigh leat anois! Cuirfidh mé geall leat go ngabhfaidh sé ar ghearradh fiacal le neart drochmhúineadh

Níl gnaithe ar bith agat a dhul ar léamh an pháipéir anois. Beidh breith mhaith agat air sin. Téirigh i gcoinne na mbeithíoch i dtosach

Ní bheadh ann ach diomalú dhom a dhul ar bhiorú claíochaí anois. Seo í an mhí dhubh, agus níl solamar ar bith ag beithíoch a ghabhfas i mbradaíl. Fágfaidh mé mar sin iad go dtí tús féir

Chuile uair dhá dtéinn ar ardú na cloiche, theagadh driog ansin in mo ghualainn. B'éigean dom ligean di as a dheireadh

Dhá dtéinn ar mo neart ar fad, thabharfainn talamh dhó sílim, ach ní dheachas

Níl rud ar bith dá mbíonn sé a dhéanamh nach dtéann sé ar a dhíocas leis, más ag feadaíl féin é

Chuaigh sé ar a mhiotal ina éadan — chomh maith agus a bhí sé in ann; an oiread is a bhí sé in ann a dhéanamh

Tá sé ag dul ar chlaochmú déarfainn. Más ea féin, ní dhéanfaidh an tuairt shneachta sin lá dochair

Is cosúil le uair í a bheadh ag brath air a dhul ar ghairfean. Nár chónaí sí go dté, le faitíos nach bhfuair muid a (ár) ndóthain gairfin le bliain! Ní fhéadfadh sé an ana sin féin a thabhairt uaidh faoi shásamh

B'aisteach an bhliain í sin. Bhí spalpadh ann ó Lá Bealtaine go dtí Lá Fhéil Shan Seáin, agus chuaigh sé ar ghála ansin: gaotalach bhradach as gaoith aniar aduaidh. Bhí garraí an tS. curtha agam faoi fhataí an bhliain chéanna, agus ní raibh barrann ag gabháil leis nach raibh scortha an chéad tseachtain de July

Dhá dtéadh sé ar ghlasreo beag seaca anois — glasreo beag mín — b'fhearrde an uair é thálta (ó tharla) nach bhféadfadh sé aon dochar a dhéanamh

Ná bac le bliain ar bith a bhfeicfidh tú ag dul ar shioc faoi Bhealtaine é. Tá maith na bliana sin ar iarraidh. Níl a fhios agam nach mb'fhéidir go srianfadh an cur óg thríd, ach tá an seanchur dóite ar fad áit ar bith a raibh sé thrí thalamh

Níl a fhios agam nach oíche í atá ag dul ar bháistigh. Is furasta a aithinte. Bhí an lá inniu ag tarraingt ar fad

Tá sé ag dul ar ghaoith aneas. Sin claochmú go siúráilte. Má ghníonn sé báisteach aisti seo, ní fheicfidh tú oiread agus puintín bioráin den tsneachta ar an talamh an t-am seo amárach

Is geall le lá é a ghabhfadh ar thoirneach. Tá na cupla lá seo anois an-mharbhánta, an-uaibhreach

Ní thaitníonn liom é a dhul ar na soinneáin seo aríst. Shílfeá go raibh aitealla breá aige le scaitheamh, ach níl an stoirm caite fós

Shíl mé nach rachadh sé ar na séideogaí seo aríst go ceann tamaill. Ach bhí saighneáin ann ar ball, agus tá sé ag caitheamh corrscail feothain. Tabharfaidh sé an ghealach seo uaidh anois. Cáid go mbeidh sí caite. Níor cheart di mórán achair a bheith uirthi anois. Ní raibh ann ach tóinghealach trí nó ceathair d'oícheantaí ó shin nuair a d'éirigh mé ag breathnú ar an mbó

Is diachta dhó nach ngabhfadh ar aimsir bhreá feasta. Tá sé ar an uair mhóir seo anois sách fada, ní ag ceasacht ar Dhia é

Tá faitíos orm go bhfuil dul air. Ní dhéanfaidh sé aon chúis anois. Tá an iomarca aois air, ar aon chor

Ceal nach bhfuil de rath leat ach sin a fhleascaigh, théis an aire atá mé a thabhairt duit. Tá dul ort. Déanfaidh malrachán a bhfuil dhá bhliain agat air puca dhíot, déanfaidh sin

Bhí ag dul ar na báireoirí s'againne go dtí an leathuair deiridh, ach ansin bheoigh siad suas; agus bhuail siad an dream eile

Chreidim go bhfuil ag dul ar na Gearmánaigh bochta. Diabhal neart acu air. Is mór an seasamh acu é agus iad fréna chéile ina n-éadan. Ach níl tada le reic ag na Sasanaigh ná na Meiriceánaigh fós, léar (de réir) mar a chloisim

Bhí dul orm, agus bhí a fhios agam go maith go raibh. Ní raibh a fhios agam ó neamh go néal céard ab fhearr dom a dhéanamh. Dhá bhfaigheadh sé ar an talamh mé, ní fhágfadh sé aon chnáimh in mo chorp gan leonadh. Dheamhan easna dhíom nach ndeachaigh i muinín mo chroí agus mo chruite, ag iarraidh mé féin a bhaint as greim. Agus bhaineas. Seo liom siar i ndiaidh mo chúil. Thug mé cor. Chuaigh seisean tharam amach de rite reathach. Níor liom féin ab fhaillí é. Tarraingím mo sheanchic air — isteach ansin ar an gceathrú …

Tá ag dul orainn sa gcluiche seo. Bioraigh amach. Níl muid ach deich agus tá siad seo eile fiche. Caith cíonán astu thú féin

Bhí ag dul ormsa nó go raibh seisean chúig cinn déag. Ansin fuair mise láimh istigh, agus ní dheachaigh mo láimh amach aríst gur rinne (go ndearna) mé sé cinn déag aisti. Ghnóthaigh mé air ina dhiaidh sin (báire binne)

Dhá mbeadh an bheirt ag coraíocht ó shin, ní bheadh dul ag ceachtar acu ar an gceann eile

B'fhada an t-achar a bhí siad ag bocsáil shul má bhí dul ag S. ar T. an T. Ach níor sheas an anáil do T. Ba geall le tarbh é sa deireadh leis an séideán a bhí ann

Bhí dul ag Céatach ar chuile ghaiscíoch dhár casadh leis ariamh

Murach an buille feill ní bheadh aon dul aige orm ó shin, ach is furasta do dhuine dul a bheith aige ar dhuine eile má dhonaíonn sé ar an gcaoi sin é

Diabhal dul ag an gcú ar an ngiorria fós, théis an choráil atá aici air. Má bheireann sé soir ar na heascaíochaí, beidh sí as

Is maith an tamall de lá a chaith an easóig leis an gcoinín shula bhí dul aici air. Ach chniog sí é sa deireadh ina dhiaidh sin. Fágann sí an coinín ag tabhairt na gcor i gcónaí, dhá gcaitheadh sí lá fada samhraidh leis

Ba snámhóir thar cionn é, ach bhí dul ag an bhfarraige air ina dhiaidh sin. Nach iomaí geábh mór a shnámh sé ariamh go ndéana Dia grásta air!

Tá scráibneart ann gan bhréag ar bith, ach tá dul ag fear na háite thiar air mar sin féin. Is diabhlaí an fathach é an fear thiar. Corránach ceart d'fhear é

Nuair a bhí dul ag an ngaiscíoch ar an bhfathach, d'iarr an fathach cara agus coimrí air. 'A ghaiscígh is fhearr dhár rugadh ariamh,' adeir sé, 'lig mo cheann agus mo chamán beatha liom agus tabharfaidh mé dhuit a bhfuil tú a iarraidh'

Is maith an t-údar thú go dtugann tú cead do chuile dhuine a dhul ort agus amadáinín a dhéanamh dhíot mar sin. Nach raibh a fhios agat nach raibh sé ach ag iarraidh a raibh agat a mhealladh uait

Is maith éasca a rachadh sé sin suas ar dhuine dhá dtugadh sé aon aird air. Tá sé sin chomh críonna le na luchain agus chomh himeartha le fear na méaracán

Is maith nach mór duit a bheith ar do mhaidí nó gabhfaidh an dream sin suas ort. Is cuma leo sin é ach bearradh a bhaint díot, agus cead an diabhail a bheith agat ansin. Tá seanaithne agamsa orthu sin

Ní hé is measa ach thú fhéin a thug cead dó a dhul ort. Is beag dhá chuid cluanaíocht sin an obair sin. Ní mór dhuit a bheith ar t'airdeall fhéin más leat cor ar an gcor a thabhairt dó sin

Téann tonna go leith uirthi chuile lá a mbíonn sé i nG. ag carraeireacht, ainneoin nach bhfaigheann sí le n-ithe uaidh ach cuid an bheagáin

"Chuaigh hochtar agus seacht gcéad de mhaoil ar an gceasach" (as seanscéal. Ní dheachaigh de mhaolóig ar an lucht móna ach dhá ualach)

Chuaigh trí troithe d'airde ar an mballa sin ó chonaic tú cheana é — cuireadh

B'fhearr an ola a dhul air sílim

Gabhfaidh traíáil (trial) eile aríst air

Rachadh chúig phunt air murach a raibh de charaideachaí aige. Ach deir siad gur fearr caraid sa gcúirt ná bonn sa sparán

Ní dheachaigh air ach punt. Ar chuala tú a leithide de scéal ariamh? Ní fhaca mé fear poitín ag teacht amach ariamh chomh saor sin

Gabhfaidh príosún air go siúráilte, agus má théann féin, is beag an scéal é

Ghabhfadh bliain air murach an chaoi ar labhair oifigeach na bpóilíos, agus ar dhúirt sé nach raibh aon duine ina dhiaidh sa mbaile agus go mba bean fheiliúnach í an bhean

Chuaigh príosún lena ló air ach is maith a chuaigh sé as nár cuireadh dhá chois é. 'Sé Dia féin a bhí ina fhabhar agus an chaoi ar tugadh ón gcroich é. Bhí an chnáib bealaithe acu dhó

M'anam go ndeachaigh a cheart air má chuaigh dhá phunt air. Deamhan luach dhá phunt a bhí foghlaithe ariamh ag a chuid beithíoch ann

Chuaigh rud eicínt le cois deich bpunt orm le chuile chostas a chomhaireamh. Ba daor an buille é, ach diabhal mé go raibh a shásamh agam ina dhiaidh sin

Meas tú an ngabhfaidh faice air. Sílimse nach gcaithfear chor ar bith é: gurb é an ceann eile a chaithfear

Níl aon chúirt dhá mbíonn thoir ansin nach dtéann rud eicínt air, agus ní féidir a chomhairleachan ina dhiaidh sin

Chuaigh do dhíol ort a dhuine bhoicht, dhá mbeadh neart air, ach sin é an dlí i gcónaí

Níl a fhios agam féin leisce na bréige, an ag ealaín a bhí sé, nó an raibh sé ar meisce dháiríre, ach tá a fhios agam ar chaoi ar bith go ndeachaigh a chion den bhus ormsa — díolaíocht

Le scéal fada a dhéanamh gearr, chuaigh an costas uilig ormsa. Pé ar bith cé a ólfas é, 'sé Dónall a íocfas é, arsa tusa

Cé air a ndeachaigh an carr. Ormsa. Deile. Síleann siad seo eile go bhfuair mise ciste in áit eicínt: nach bhfuil tús ná deireadh le mo chuid airgid — mise ab éigean an carr a íoc

Gabhfaidh luach an bhéilí anois air nó is cinniúint orainne é. Is beag a aireos sé é. Tá dalladh airgid aige

Chuaigh an crann ormsa — is mise a bhí leis an rud a dhéanamh, nó is mise a chaill an chreach srl.

Chuaigh an craiceann daor go leor air: trí bliana i bpríosún. Fuaróidh sé tamall dhá uireasa anois muis

Má chaitheann tú an chloch sin, gabhfaidh sí daor ort

Chuaigh éagóir air. Ní raibh aon láimh aige ariamh ann — rinneadh éagóir air; dúradh rud leis san éagóir

Téann an trom trom air i gcónaí faoi chuile ní — an milleán

Téann an milleán air go minic agus gan é tuillte aige

An uair deiridh a raibh sé anseo chuaigh faitíos air. Fuagraíodh air dá gcloistí ag glaomaireacht sna bólaí seo aríst é, go mbeadh scéal aige air

Gabhfaidh scanradh ar chapall Sh. má fheiceann sí an streachlán d'fhear bréige sin ar shúil an bhóithrín roimpi. Deasaigh isteach píosa eile sa ngort é

Chuaigh scanradh orm nuair a chuala mé an gleo go mb'fhéidir go mba í an óinsiúlacht a bhí dhá bhualadh seo thíos aríst

Rachaidh scáth air má fheiceann sé an triúr agaibh, agus ní thiocfaidh sé isteach

Chuaigh múisiam eicínt air muis agus é a theacht abhaile chomh luath seo. Meán oíche na gcártaí a am chuile oíche

Fuaidh scothas air agus gan é a dhul go teach

Chuaigh buile orm nuair a chonaic mé an cleas a bhí sé a dhéanamh

Chuaigh náire air nuair a chonaic sé an mháthair ag dul i gcoinne na bhfataí agus ghread leis é féin ann

Ní dheachaigh aon aiféala air ariamh nó go bhfaca sé mise dhá hardú liom. Ansin a bhí sé líofa ceart ag a dhul in éindí léithe

Chuaigh imní orm faoi nach raibh sé ag teacht agus é an seacht a chlog

Chuaigh mo dhóthain araoide orm; clocha a chaitheamh liom

Mura ndeachaigh aon araoid orm, ní dheachaigh aon chomaoin orm ach an oiread

Gabhfaidh comaoin ort má théann tú isteach chuig T. Mhac C.

Chuaigh fainic eicínt air nuair nach bhfuil sé dhá tógáil inniu

Dhá dtéadh parúl faoi chéad air gan labhairt ar rud, is aon mhaith amháin é ina dhiaidh sin. Labharfaidh sé air, is cuma cén parúl a ghabhfas air

Chuaigh aithne air gan aon cheo a thabhairt le n-ithe don bhó, ach ar ndóigh mo chreach, ní raibh sí ina bolgán béice ariamh go dtí an oíche sin le féar tirim. Bhí a shliocht air: bhí sé gan bó faoi cheann trí lá

Gabhfaidh fairnéis ar na caoirigh sin, feicfidh tú féin — cuirfear a dtuairisc; tórófar iad

Goideadh rud eicínt den bhóthar an tseachtain seo caite agus tá fairnéis ag dul air ó shin. D'fheicfeá na póilíos ag smúrthacht leo ansin i gcónaí

Chuaigh fios ar an athair ach bhí sí básaithe roimhe — cuireadh fios air

An ndeachaigh fios ar an gceap fós. Nach righin sibh

Tá sé thar am fios a dhul ar an sagart dó sin. Nach bhfeiceann sibh go bhfuil sé ar na preaba deireanacha

Ní dheachaigh aon fhios ar thobac dhom fós. An síleann sibh go dtroiscfidh mé go maidin

Téadh fios ar na póilíos ar an bpointe. Tá saochan air. Nach bhfeiceann tú chomh glórach agus atá na súile aige

Ní dheachaigh aon éileamh ar an gcíos fós ach is gearr go dté anois

Ní fhaca mé go ndeachaigh éileamh ar bith ar mhadraí i mbliana ach tiocfaidh sé orainn de sciotán lá eicínt

An ndeachaigh aon ghlaoch ar Sheán agá n-a dhinnéar fós. Tá an dó dhéag bainte aige

Téadh glaoch air go beo. Tá an bhodóig dhá báthadh i gclaise an tsrutha

Téann droch-chaoi air oíche ar bith dhá dteagann sé ar cuairt ann, agus ina dhiaidh sin féin, ní beo é gan a theacht — déantar bothae nó dóigh mhagaidh dhe

Chuaigh droch-chaoi air aréir. Síneadh i lár an tí é agus chuaigh a raibh ann ina mhullach

Gabhfaidh droch-chríoch air sin, cuimhnigh go bhfuil mise dhá rá leat. Ní hé a mhalrait a thuilleas sé

Níl baol ar bith nach rachadh fáilte romham dhá dtéinn isteach ann, ach céard a bhéarfadh isteach ann mé ach an oiread le scéal

Gabhfaidh fáilte roimhe sin go maith. Ach tuige nach ngabhfadh: fear ar fónamh. Go bhféacha Dia ar na scráibíní!

Ní ghabhfadh aon chaoi ar an teach go deo murach an iníon a theacht abhaile

Feicim nach ndeachaigh aon deis ar an talamh fós, agus beidh sé mar sin

Ní dheachaigh aon chuma déanta ar an teach sin chor ar bith

Is dona an déanamh a ghabh (chuaigh) ar an gcruach mhóna sin

Chuaigh bréaga ar an mbean sin, agus an dream a chuir uirthi iad, ní maith a chuaigh siad dóibh — ní maith sin

Chuaigh eascainí air — cuireadh eascainí air

Is minic a théas droch-cháil ar dhuine ar bheagán údair