1.
an Coimhde, an Dúileamh, Árd-Tiarna Neamh agus Talmhana. Teagann Dia isteach cho minic sin igcaint, agus nach goir leath na leagan a shainiú annseo. Níl fút síos ach roint de na somplaí
a.
+–
A Dhia! (ní abruítear "a Dhé")
A Dhia céard a dhéanfas mé anois?
TUILLEADH (15) ▼
A Dhia dhílis!
A Dhia na bhFeart!
A Dhia mhóir!
A Dhia mhóir na Glóire!
A Dhia mhaith nach air atá an chaoi!
A Dhia atá thuas, nach hé an feall é!
A Dhia láidir! Céard atá ag tiacht air chor ar bith
A Dhia Láidir! Nach hí an aimsir í!
A Dhia na Glóire nach bocht an chaoi é!
A Dhia na nGrásta!
A Dhia dá bhfónaim (bhfúnaim)! (chuala mé é seo uair amháin ag sean-fhear. Sin é an méid ariamh)
A Dhia na trócaire!
A Dhia mhóir agus a Mhuire!
A Dhia agus a Mháthair Bheannuithe anocht! Nach hé an sladadh é!
A Dhia na nGrást agus a Mháthair Bheannuithe!
+–
A Mhic Dé!
A Mhic Dé bheannuithe anocht!
TUILLEADH (4) ▼
A Mhic Dé na Trócaire
A Mhic Dé na nGrásta!
A Mhic Dé a crochadh san gcrann!
A Mhic Dé agus a Athair Síorraí!
+–
Dia dhá réiteach!; Dia dílis 'á réiteach!; Dia mór 'á réiteach!; Dia dhá réiteach, agus Dia dhá réiteach aríst eile!; Dia mór na nGrást 'á réiteach!; Dia agus Muire dhá réiteach!; A mhic Dé anocht 'á réiteach; a Dhia agus a Mhuire Mhór dhá réiteach agus rl. = deirtear é nuair a bhíos brón, pian, múisiam agus rl. ar dhuine, nuair a bhíos éagóir dhá dhéanamh air, nuair nach mbíonn an saol ag féithiú leis nó a leithide. Tá sé an-choitianta i gcaint, agus deirtear le rudaí sách fánach é go minic
Dia dhá réiteach! Na beithigh 'san gcoirce! = níl ann ach leath-fhocal. Is cosúil go raibh na beithigh san gcoirce ar dhuine eicínt an chéad uair, agus go ndearnadh aithris ar sin. Déarfadh ath-chainteoir anois é, nuair adéarfadh duine eile "Dia dhá réiteach" gan aon-údar mór a bheith aige leis
TUILLEADH (1) ▼
"Dia dhá réiteach i bhfad ó bhaile: i bhfad ó Bhríd agus i bhfad ón leaba"
+–
Beannacht Dé dhuit! Agus leig dom = le achuiní nó iongantas
Beannacht Dé dhuit agus eirigh as = as ucht Dé dhuit agus eirigh as
TUILLEADH (14) ▼
Beannacht Dé dhuit agus bíodh ciall agad = as ucht Dé ort (dhuit) agus bíodh ciall agad
Beannacht Dé dhuit! Nach simplí a shíleas tú é a bheith!
Beannacht Dé dhuit! Níl pínn (pinginn) ruadh aige, ní áirighim céad punt
As ucht Dé dhuit agus fan as
As ucht Dé ort agus fan as = iarraim go dúrachtach ort fanacht as
As ucht Dé ort ar bhuail? Má bhuail muis beidh dlí ann
As ucht Dé ort! Níl tú dhá rá liom. Is dona a chreidim é
Ar son Dé agus eirigh dhíom
Ar son Dé, an raibh sé agaibh!
Ar son Dé ort agus éist liom!
D'iarr sé gail thobac orm ar son Dé
Torm (tabhair dhom) déirce in onóir Dé agus Mhuire
In onóir Dé agus Mhuire leig amach mé, agus ná fuiligh orm
In onóir Dé agus Mhuire na h-eitigh mé faoi lóistín an oíche bheannaithe atá ann!
·
Cabhair ó Dhia againn! = nuair a bheadh duine in anchaoi nó tuirseach nó i bpian. Deirtear go minic é gan mórán údair ar bith
Déanfaidh mé amáireach é le cúnamh Dé (le cuidiú Dé, in aice cúnta Dé agus rl.)
·
Deá-scéal ó Dhia againn = dhá gcloistí deá-scéal ar bith
"Deá-scéal ó Dhia againn agus gan é a bheith fliuch agus cuid an lae amáireach go ndéanaidh sé inniu" (leath-fhocal)
+–
Go dtáruighidh Dia sinn! = droch-oíche, tóirneach, droch-scéal; caint ghairsiúil, bréaga dalba nó a leithide
Go dtáruighidh Dia sinn céard atá tú a dhéanamh!
TUILLEADH (1) ▼
A Dhia dhá thártháil! Agus tá mac aige! = scéal neamh-ghnách, scéal nuaidhe agus rl.
b.
+–
Chidh Dia (Muire) gur daor a cheannaigh mé í dhá deasú aríst = briseadh mo chois agus d'fhulainn mé léithe dhá deasú
Chidh Dia sin muis gurb shin í an obair eile a dhéanfas sé sin
TUILLEADH (3) ▼
Chidh Dia go bhfaca mé dhá bhualadh é
Dar Dia!
Dar Láimh Dé!
+–
M'anam a Dhia agus do Mhuire = le osna agus rl. (feic anam)
M'anam ag Dia marar bhuail sé isteach ar an mbéal mé = tá mé ag rá na fírinne
TUILLEADH (2) ▼
M'anam ag Dia mara bhfuil lagar orm leis an ocras
M'anam ag Dia mara bhfuil sé in a bháistigh aríst
+–
Tá a fhios ag Dia nach ndearna mé é (ag Mac Dé, ag Dia dílis, ag Dia mór agus rl.)
Tá a fhios ag Dia nach bhfaca mé chor ar bith é
TUILLEADH (1) ▼
Tá a fhios ag Mac Dé bheannuithe a mhac gur dhúirt sé sin
·
Oíche bhreá í moladh le Dia
Moladh go deó le Dia go bhfuil muid ar fad abuil a chéile anocht — oíche chinn bhliana
·
Mara bhfuil ag Dia maróidh sé é féin = maróidh sé [é] féin ach Grásta Dé
·
Ná déan é sin Dia idir sinn agus an anachain (Dia idir sinn agus an t-olc!)
c.
+–
Tá Dia láidir! Ná h-abair é sin = nuair a déarfadh duine rud mí-dhóchasach
B'fhéidir go dtiocfadh biseach fós di. Tá Dia láidir!
TUILLEADH (4) ▼
Dheamhan bás fós air, agus ná h-abraíodh aonduine go bhfuil. Tá Dia láidir agus Máthair mhaith Aige
Ná teagadh droch-mhisneach ort! Tá Dia láidir agus Máthair Mhaith Aige
Dheamhan agus móide bás ná bascadh a d'eirigh dhó. Tá Dia láidir agus Máthair Mhaith Aige
Ní bheidh na daoine bocht mar seo i gcomhnaí. Tá Dia láidir agus is iomdha maith a d'fhéadfadh Sé a dhéanamh ar na daoine
+–
Tá Dia láidir ach cailltear beithigh = níl aon-mhaith do dhuine a bheith ro-dhóchasach faoi'n anachain
Tá an scéal sin ceart go leor. Tá Dia láidir ach cailltear beithigh in a dheidh sin
TUILLEADH (2) ▼
Ní h-eadh, ach fágaim annsin í, agus tiocfaidh sí chuice féin uaithe fhéin! Dar fiadh muis, is gradha an scéal é sin! Tá Dia láidir ach cailltear beithigh, mar dteighidh duine rompa
Is breagh an scéal atá agad: tá Dia láidir. 'Sé atá, moladh go deo Leis. Ach ní shin é in a dheidh sin é. Cailltear beithigh a mhaisce má tá fhéin
d.
·
Dia dhuit!; go mbeannuighidh Dia dhuit!; 'Dia dhuit fhéin = aighneas a chur ar an mbóthar ar dhuine. Tá teantás ar an gcuid eile i "Dia dhuit féin". An freagra orra seo uiliog "Dia is Muire duit" nó "Dia mór agus Muire dhuit" amantaí
e.
·
Dia annseo!; go mbeannuighidh Dia (annseo)!; Dia ann!; Bail ó Dhia oraibh! Bail Dé oraibh!; Bail ó Dhia annseo!; Bail ó Dhia oraibh féin!; Bail Dé agus Mhuire oraibh! = beannú ar a theacht isteach do dhuine idteach (tá na leagain seo uiliog air. "Bail ó Dhia oraibh" is coitianta measaim, ach tá "Dia ann" "go mbeannuighidh [Dia] annseo" agus "bail Dé annseo" an-choitianta freisin. Tá teantás thar an gcuid eile i "Bail ó Dhia annseo" nó "Dia annseo")
·
Cuirfidh mé Dia isteach rómham ann ar ball = gabhfaidh mé go dtí teach agus beannóidh mé isteach ann
Breagh nachar chuir tú Dia isteach romhat ag teacht duit = breagh nachar dhúirt tú "bail ó Dhia oraibh" ag teacht isteach duit
f.
·
Bail ó Dhia 'rraí (oraibh); (Bail ó 'ia 'rraí); Bail Dé oraibh! = sin é adeireas duine ag dhul thar duine a bhíos ag obair, nó le bó, capall, duine, páiste agus rl. Deirtear "Bail ó Dhia ar an obair", nó "Bail Dé ar an obair" scaithtí, ach is annamh é
+–
Tá droch-shúil aige sin! Níor chuir sé "bail ó Dhia" ar aonduine ariamh = duine nach mbeadh sé de ghnás aige "bail ó Dhia" a rá le duine a bheadh roimhe ag obair
Níor chuir sé aon-bhail ó Dhia orm inniu, mara musán atá air faoin ar dúradh aréir leis
TUILLEADH (4) ▼
Is dona faoin a bhail ó Dhia é! Shílfeá nach bhfuil aon-chíos ar an gcaint muis!
Ní mian léithe bail ó Dhia a chur ar aonduine. Feicim ag caint faoi na gasúir annsin go minic í, agus ní chainteochadh sí ar "bhail ó Dhia" go deó.
'Sé an rud is lú do 'chuile dhuine bail ó Dhia a chur ort, nó ar an rud a mbeidh sé ag caint air. 'Dar a shon go gcuirfinn bail ó Dhia ar chut ná ar mhadadh. Ní theastóchadh uaim ach é go deimhin!
Chuir mé bail ó Dhia air agus dheamhan toradh ar bith a thug sé orm
+–
Ná raibh bail ó Dhia ort mar asal le ruathrúch a bheith ort! (eascainí) = níl mórán dochair innte ar an gcaoi a n-abruítear í
Ná raibh bail ó Dhia air le am a theacht!
TUILLEADH (4) ▼
Ná raibh bail ó Dhia uirre mara beag atá le déanamh aice!
Ná raibh bail ó Dhia ort le caint a chaitheamh
Ná raibh bail ó Dhia air le gliúrach a ól!
Ná raibh bail ó Dhia marab orra atá an macnas!
g.
·
Dia leat! = duine ag rádh amhráin, nó duine ag déanamh gaisce eicínt (imbáire, cloch-neart, caint agus rl.)
Dia go deó leat féin! (fc. deó)
+–
Dia leat = déarfadh duine eile é, le duine a mbainfí truisle as, nó a thuitfeadh, nó a dtiocfadh rud len a anáil, nó a leigfeadh sraoith nó rud mar sin. Deirtear le beithigh nó capaill freisin é, dá mbaintí leagan asta (tá idir-dhealú san mbéim ar an gcaint idir é féin agus "Dia leat" thuas (amhrán agus rl.))
Dia leat! Tá tú leagtha in do phleibistín
TUILLEADH (3) ▼
Dia leat! Tabhair aire dhuit féin!
Dia leat! Nach ort atá an t-uathbhás ag ithe
Dia leat! Fainic thú fhéin!
+–
Dia agus Muire linn! = déarfadh duine é a leigfeadh sraoth nó a dhéanfadh casacht nó a mbainfí truisle as féin
Dia linn agus Muire a Leinbh! = leagadh an páiste
TUILLEADH (6) ▼
Dia linn agus Muire! Breagh nach mbreathnaíonn tú romhat! Ach ní thú is measa ach an dream a d'fhága an stól i lár an bhealaigh
Dia linn agus Muire! Deiseall! Cuir aniar é (bhí cnáimh in a sheasamh in a mhuineál)
Dia linn! Shílfeá go bhfuil an slaghdán do do bhualadh
Dia linn! Tá srófairt ort!
Dia linn agus Muire! Tá an bealach sin an-achrannach
Dia linn, a leinbh, agus dhá mbeadh do mháithrín féin agad déarfadh sí Dia linn agus Muire = leas-mháthair a bhí ar ghasúr, agus seo é an rud a dúirt sí nuair a leig an gasúr sraoth
+–
Dia linn agus Muire agus Nell Mhór thar mo cheann agus thar mo chosa!; Dia linn agus thar mo cheann agus thar mo chosa an té is mór leis mé = dá mbaintí leagan asad ceachtar de'n dá rud seo a rá: ainm duine eicínt nach dtaithneochadh leat, nó a bheadh in t'aghaidh a luadh
Dia linn agus Muire agus J. Ph. thar mo cheann agus thar mo chosa
TUILLEADH (1) ▼
Dia linn agus Muire agus bean T. Mh. thar mo cheann agus thar mo chosa! Ní bheadh sí indiaidh na tuairte sin orm!
+–
Dia agus Muire linn, má's mar sin atá sé = rud nó duine a bheadh ar dhroch-staid, nó a gcloisfí rud a eirghe dhó nó dhá chuid
Dia agus Muire linn anocht agus ambáireach! Nach bocht an bás a fuair sé
TUILLEADH (3) ▼
Dia agus Muire linn! Tá 'chuile shórt ceart ach rud de'n tsórt sin: duine a dhul ag déanamh dubh-ní ar fhéin
Dia agus Muire linn! Ní beag dó a dhonacht an duine bocht. An bhfuil aon-bhó eile aige ach í sin anois?
Dia linn agus Muire! Nach ciotach adeirigh sé dhó, sprúanaí a dhéanamh dhá chois mar sin!
h.
·
'Choimrí Dé, Mhic Dara agus Mhic Duach thú" = le duine ag dul ar aistir nó a leithide, curachaí ag dul 'un fairrge etc.
i.
+–
Go dtugaidh Dia biseach dó!
Biseach agus buadh ó Dhia aca!
TUILLEADH (17) ▼
Go dtugaidh Dia fóirínt daoib!
Go dtugaidh Dia deá-scéal daoib!
Go dtugaidh Dia abhaile slán sib!
Go dtugaidh Dia luach do shaothair duit!
Go dtugaidh Dia rud ar a shon duit!
Go dtugaidh Dia saol agus sláinte duit!
Go dtugaidh Dia fad saoil duit!
Go dtugaidh Dia saol fada le só dhuit (saol fada le séan)
Go dtugaidh Dia Nodlaic mhaith dhaoib
Go dtugaidh Dia Nodlaic mhaith daoibh agus athbhliain shonaí!
Go dtugaidh Dia bean mhór mhaith dhuit!
Go dtugaidh Dia a luach dhó! = duine a dhéanfadh deá-rud, grá diadha nó a leithide
Go dtugaidh Dia ciall duit! Ní iarrfadh sé í dhá mbeadh Éire taobh léithe = bíodh unsa céille agad, agus ná creid é sin
Go dtugaidh Dia slán ó'n mbliain muid! = déarfaí é ag ól nó ag ithe oíche nó lá chinn Féile
Go dtugaidh Dia slán abhaile thú!
Go dtugaidh Dia slán ó anachain an tsaoil é, céad slán dó = fear a bheadh imithe ibhfad ó bhaile
Gheobhaidh sé saol cho fada len a athair, agus go dtugaidh Dia go bhfagha
+–
'Gcuiridh Dia an rath ort a dhearbhráthairín agus gearr an géagán de chluais an asail!
'Gcuiridh Dia an rath ort, agus tabhair cúnamh dhom leis seo!
TUILLEADH (10) ▼
Nár chuiridh Dia an rath ort mar asal le caoi a bheith ort!
Nar chuiridh Dia an rath ar a straois mhór le rud a rá!
Nar chuiridh Dia an rath air agad, agus caith uait é!
Go gcuiridh Dia an t-ádh ort agus leig dom fhéineacht!
Go gcuire Mac Dílis Dé an t-ádh ort agus leig dom! = dhá mbeadh duine de do chiapadh nó a leithide
Nar chuiridh Dia an t-ádh air mara gann a chuaidh an baile air, len a chuid beitheach a chur isteach annsin!
Nar chuiridh Dia an t-ádh uirre, mara beag a bhí le déanamh aice!
Go gcuiridh Dia sliocht ort (nar chuiridh Dia sliocht ort)
Go gcuiridh Dia ar mo leas mé, níl a fhios agam céard is fhearr dom a dhéanamh! = nuair a bheadh duine idir dhá chomhairle faoi rud a dhéanamh
Go gcuiridh Dia ar do leas thú a mhic ó!
·
'Gcuiridh Dia an t-ádh ort, an ndearna? = iongantas
'Gcuiridh Dia an t-ádh ort! Má bhí siad sin ag troid muis, aindeoin cho mór agus a bhí siad le chéile, tá cor le theacht ar an saol!
·
Go méadaighidh Dia feoil bheo agus daoine slána agaibh!; go méaduighidh Dia 'chuile shórt ar fheabhas agaibh; go méadaighidh Dia cac bó agus lochán agaibh!; go méadaighidh Dia fataí (im, feoil etc.) agaibh! = biadh a altú i dteach strainséara
Go méadaighidh Dia do stór = le airgead nó rud a gheobhfá ó dhuine
+–
Go mbuannaighidh Dia airgead duit (coirce, fataí agus rl.)
Go mbuannaighidh Dia thú (beannacht)
TUILLEADH (2) ▼
Go mbuannaighidh Dia thú fhéin agus do chuid agus do dhaoine!
Nar bhuannaighidh Dia é!
+–
Go gcoinnighidh Dia mar sin thú! = le duine adéarfadh go raibh sé go maith, nó nach raibh sé ag ól, nó nach raibh aon-tóir ar dhamhsaí aige agus rl.
Go gcoinnighidh Dia uainn é = le aicíd, tinneas, cogadh agus rl.
TUILLEADH (3) ▼
Ní ag tabhairt gubha uirre é (an treoch). Go gcoinnighidh Dia uainn í!
Go gcoinnighidh Dia as cionn do pháistí thú a bhean bhocht! = le máthair cloinne
Ag Dia atá na grásta, agus go gcoinnighidh sé muid ar fad ar dheá-staid
+–
Go bhfoiridh (/wer′ə/) Dia orainn; go bhfóiridh Dia orainn; go bhfoiridh Dia dílis orainn = le truaighe do dhuine eicínt a mbíonn lear nó bris nó donacht air adeirtear é
Go bhfoiridh Dia orainn! Nach bocht an scéal é: í ina baintreach anois agus áilín lag aice
TUILLEADH (1) ▼
Go bhfoiridh Dia dílis ort!
·
Go ndéanaidh Dia trócaire air (grásta, maith, luaíocht ar a anam, agus rl.)! = duine a bheadh básuithe
Go ndéanaidh Dia na Grásta air!
+–
Go leigidh Dia slán na daoine! = le cúnamh a gheobhfaí; ag caint ar mhuiríní agus rl.
Is deacair di beatha a choinneál uiliog leo go leigidh Dia slán na daoine
TUILLEADH (8) ▼
Ba ghearr a bhí an "lorry" dhá líonadh go leigidh Dia slán na daoine!
Go leigidh Dia slán an cúnamh, is gearr a bhí an coca féir dhá dhéanamh!
Go leigidh Dia slán thú!; go leigidh Dia do shláinte dhuit! = buíochas as ucht saothair nó gar a dhéanfadh duine dhuit
Go leige Dia mór do shaol agus do shlainte dhuit! = ag glacadh buíochais
Go leigidh Dia slán a mháithreach agus bean a roínte; go leigidh Dia slán a mháithreach agus an cinnire = buíochas as ucht deoch bhainne
Go gcúitighidh Dia leat é = buíochas as ucht rud a dhéanfaí dhuit
Go saoluighidh Dia thú a stór = buíochas as ucht rud a dhéanamh duit
Go bhfágaidh Dia an tsláinte agad = le fear adéarfadh amhrán, a dhéanfadh dreas damhsa, a dhéanfadh obair duit agus rl.
+–
Go raibh Dia agus Muire in do cheann!
Tá Dia agus Muire in a cheann, agus sin é a dhóthain = duine a bhí leis fhéin
TUILLEADH (2) ▼
Beidh Dia agus Muire in do cheann a laoigh, agus sin é a dtastaíonn uait
Má bhí sí léithe féin, bhí Dia agus Muire in a ceann, agus ba shin iad an chuideachta ab fhearr di
·
Go lagaidh Dia an tsail aice! (eascainí)
Aingeal Dé in aghaidh do ghotha, agus poll do shróine in aghaidh an tsrotha = rud adeirtear le duine a ghníos eascainí ort
+–
Nár fheicidh Dia an fhad sin de luighe bliana ort = buíochas ar shon oibre a dhéanfaí dhuit
Nar fheicidh Dia an t-ádh air!
TUILLEADH (3) ▼
Nár fheicidh Dia in A chathair thú! ("an dá asbal déag atá i gcathair Mhic Dé na nGrást" — as paidir bheannuithe)
Nar fheicidh Dia easbaidh ort choíchin!; nar fheicidh Dia falamh go h-éag thú! = nuair a dhéanfá gar airgid nó earradha ar dhuine eile
Nar fheicidh Dia tínn thú = ná raibh tú tínn!; le duine a bheadh go maith in a amhránach, nó in a dhaimhseoir agus rl.
+–
Ná raibh Dia leis an mbó mara soir léithe le fánaidh, agus mise sna seala babhtaí in a diaidh, agus é ag cínnt orm a dhul roímpe! (sórt eascainí é) = ná raibh an séan ar an mbó; léanscrios ar an mbó mara …
Ná raibh Dia leis an asal, mara dteigheann sé isteach an bhearna agus an cairrín agus a raibh ann air, agus mara n-iompaíonn sé ar an gcnocán istigh
TUILLEADH (11) ▼
Ná raibh Dia leis an "lorry" mara ndeachaidh sé dhá bhá, agus chaith muid an trathnóna ag iarraidh a thabhairt as!
Ná raibh Dia leis an bhfear thiar mara dteigheann sé fhéin isteach ann freisin, agus bhí mise in mo chadhan aonraic amuigh annsin
Ná raibh Dia leis anois mara bhfuair sé a dhóthain. Is fada aríst go dteagaidh sé feicfidh tú féin air! = rinneadh magadh nó fachnaoid faoi
Ná raibh Dia leat anois a Ph. Bh., marar thug mise do shá go bínn duit!
Ná raibh Dia leat anois a asail, mara bhfuair tú go maith é
Ná raibh Dia le mádraí muise mara bhfuair siad faoin mbalcais ar maidin uaimse é. D'oscail mé an doras gur leig mé isteach iad, agus annsin dhúin mé é, agus fuair mé feac láidhe!
Ná raibh Dia le tobac muise, mara bhfuil na daoine ag caitheamh a ndóthain dó!
Ná raibh Dia le bádóirí anois, marar leagadh isteach chuca é! = cumadh go leor do na bádóirí
Ná raibh Dia le táilliúirí, marar buaileadh siar annseo indé iad!
Ná raibh Dia le sleádóirí, marar baineadh allas asta le cupla lá
Ná raibh Dia leis anois marar téitheadh an sean-mhása dó
j.
+–
Thug Dia Chuige Féin é = fuair sé bás
D'fhreagair Dia air é = d'ágraigh Dia air
TUILLEADH (9) ▼
Déanfaidh Dia rud maith leis ó a bhí sé féin grá diaúil
Leagann Dia láimh ar A dhuine Féin = fágann sé ainimh nó easbaidh ar an té a bhfuil A ghnaoi air; ídíonn sé A dhíoltas ar an té is mó Aige
Tá sé mar a chonnaic Dia é — gan rath gan rathamhnas = tá sé dólom; tá sé gan aon-dul chun cinn
D'orduigh Dia an anachain a sheachaint
Dia a thug agus Dia a bhéarfas (sean-fhocal) = "The Lord Gave and the Lord taketh away"
Torm (tabhair dhom) luach pionta agus ní fheicfidh Dia falamh choíchin thú!
Mhaithfeá do Dhia gan é a fheiceál agus an deis a bhí air = chuirfeadh sé carghas ort a fheiceál. Bhí sé millte
Ní dhéanfaidh tú é nó go ndéanaidh Dia Diarmuid díot (dearmad ort). (fc. Diarmaid)
Tháinic sé mara bheadh Dia dhá rá leis (fc. deir)
+–
Níl ann ach gur chaith Dia an t-anam ann = duine an-tsocair, nó duine beag éidtreoireach socair
Muise B. bhocht, tá sí an-réchúiseach. Níl ann ach gur chaith Dia an t-anam innte ar éigin
TUILLEADH (5) ▼
Is dona a bhí sí beo ariamh an bhean bhocht. Chaith Dia an t-anam innte sin é an méid
Muise an frídeóirín dona, céard atá sé indon a dhéanamh, agus nach bhfuil ann ach gur chaith Dia an t-anam ann
Go deimhin féin is furasta giorrú leis siúd. An buille is fánaí ar bith chuirfeadh sé ag tabhairt na gcor é. 'Sé a bhfuil ann go bhfuil an t-anam caithte ann
Bheadh faitíos orm láimh ná cois a leagan air agus gan a fhios agam nach séalú idir mo dhá láimh a dhéanfadh sé. Tá an t-anam caite ann mar atá sé. Is beag leis é ar chaoi ar bith
Ní bhíonn ucht ná acht ná éagaoine aige. Dhá mbeadh sé seacht lá na seachtaine abuil tú, ní chloisfeá focal uaidh. Níl ann ach go bhfuil an t-anam caite ann
+–
Dhá dtugadh Dia dhó triomú anois, ba mhór ab fhiú do na daoine é = dhá n-eiríodh leis triomú
Seán a theacht anois, adeir tú. Dhá dtugadh Dia dhó (faraor nach dteagann sé)
TUILLEADH (2) ▼
Dhá dtugadh Dia dhó go bhfuigheadh sé an úachta sin, ba mhór ab fhiú do'n duine bhocht é
Thug Dia dhom go raibh mé imithe roimh an mbáistigh = d'eirigh Dia liom go raibh mé imithe roimpe
+–
D'eirigh Dia liom gurb iad mo chosa a tháinic ar an talamh i dtosach = thug Dia dhom agus rl.
D'eirigh Dia leis go raibh sé imithe rómhamsa, nó bheadh scéal aige air = bhí sé d'ádh air
TUILLEADH (2) ▼
Dhá n-eiríodh Dia liom a fháil, bheadh liom
Shín (chinn) Dia leis go ndeachaidh sé ann
+–
Tá Dia go maith faoi thrócaire ach ní fhaightear bróga gan airgead = níl aon-mhaith do dhuine a dhul ag iarraidh bróg ar son Dé, mara mbeidh a luach aige
Ní fhéadfadh an t-ádh a bheith air agus ní bheidh sí air cho uain agus a bhéas Dia thuas
TUILLEADH (12) ▼
Má rinne sé an éagóir tá Dia thuas i gcomhnaí
Bhí Dia buíoch dhó. Ba bheag an ollóid é do dhuine ná de bheitheach 'ndéanaidh Dia grásta air!
Is maith é Dia go lá agus ní feárr ná go bráth (sean-fhocal)
Ní ar Dhia ná ar Mhuire a bhí sé ag cuimhniú agus a dhul ag déanamh a mhacsamhail de rud
Dhá fheabhas tí Dé (ach é? Aedh? adeirtear go minic) is fhearr tí dhuine fhéin
Is goire cabhair Dé ná an doras
Ba é cóir Dé é (leath-chóir Dé agus rl. fc. cóir)
Ar éigin Dé a rinne mé chor ar bith é = ar ín ar éigin
Tús na breithe ag mac Dé! = ní ceart do dhuine breith a thabhairt ar dhuine eile idtaobh a shaoil. Fágtar é sin faoi Dhia
Fágfamaid faoi Dhia é, sé a bhfuil le déanamh leis é
Ní mar a chéile bodach agus Dia. (fc. bodach)
Ní h-ionann bodach agus Dia (fc. bodach)
+–
Is maith le Dia cúnamh = d'ordaigh cinnire cúnamh
Deir tú go mbeidh fataí ionta má's toil le Dia é, ach ar chuala tú ariamh é, is maith le Dia cúnamh. Bhí agad a dhul agus an "spray" a chur orra
TUILLEADH (1) ▼
Bhí aige a dhul ag an Aifreann ar chaoi ar bith. Is maith le Dia cúnamh
+–
Mo chuid agus mo chostas ar Dhia na ngrást! (fc. costas)
Tá mo chuid ar Dhia anois = duine nach mbeadh tada aige
TUILLEADH (6) ▼
Tá t'ádh ar Dhia nó bainfidh sí siúd saghdar asad!
Leig dom fhéineacht má tá do leas (t'ádh) ar Dhia (fc. leas)
Nár ba lúidire an trócaire ar Dhia! Fuair sé bás gan ola gan aithrí
Is gránna í, ní ag fáil locht ar ghnatha Dé é
Is dona an lá é, ní ag ceasacht ar Dhia é
Fuair muid a' (ar) sáith fhéin de'n anachain ní ag ceasacht ar Dhia é
+–
Céard a rinne mé ar mo Dhia chor ar bith, nach bhfuil mé ag fáil dath an mháimh = duine ag imirt chártaí
Céard a rinne mé ar mo Dhia chor ar bith le go bhfuil an imirt ag dul in m'aghaidh mar tá
TUILLEADH (1) ▼
Dheamhan a shúil a bhí agam le chúig gheábh. Céard a rinne mé ar mo Dhia chor ar bith
+–
Is iomdha duine ag Dia = daoine beaga móra, ruadha, bán, olc, lách, saofa, céillí, iascairí, scuabadóirí fir mhéaracáin agus eile
An bhfeiceann tú iad seo thíos? Ba chruadh an oíche í an oíche arú aréir le sioc, agus chodail siad annsin gan falach fútha ná tharta ach an cábáinín sin. Is iomdha duine ag Dia in a dheidh sin
TUILLEADH (5) ▼
'Sé'n cheird a bhí air píosaí beaga pháipéir aige agus é ag déanamh pabhsaes asta. Is iomdha duine ag Dia chreidim
An bhfaca tú an chuaisce dhubh a bhí san "show" annsin thoir an bhliain cheana? Í siúd a mbíodh an roth cairr in a drad aice. Bhí sí cho dubh leis an sméir. Is iomdha duine ag Dia ina dheidh sin
Ní iarrfadh sé choíchin ach ag rámhóireacht thart mar sin go bhfeiceadh sé céard a bhéas 'chuile dhuine eile a dhéanamh, agus gan é ag déanamh a dhath ariamh dhó fhéin. Is iomdha duine ag Dia adeir siad, agus ní móide gur fearr beirthe é. Dhá mbeadh 'chuile dhuine in a Mh. T. Ch. ba chaillte an saol a bheadh ann freisin
'Bhfeiceann tú anois é sin dhá mharú fhéin ag tochailt idir leacrachaí annsin ag iarraidh fataí agus arúr a shaothrú, agus mo chreach mhaidne na fataí agus an t-arúr a bhéas annsin. Tá faochain agus gliomaigh agus muiríní go barr-bachall len ais annsin amuigh, agus is mó a bheadh aige de bharr seachtaine leo, ná dhá gcaitheadh sé dhá lá a shaoil ag mianadóireacht sna clocha sin, ach is fhearr leis ag scríobadh leis an ngántann in a dheidh sin. Chreidim gur h-iomdha duine ag Dia, agus nach h-ionann tréartha do 'chuile dhuine mar deir siad
Níor chuir sí aighneas ná caidéis ar aonduine ó a tháinig sí isteach ar an mbaile, ach mar a fheiceas tú anois í, dorcha dúnárasach mar sin. Dhá dteagadh sí gearr faoi rud ar bith, b'fhearr léithe a dhul trí mhíle ó bhaile ná a iarraidh ar na comharsanaí. Sin é an chaoi a mbíonn sé. Is iomdha duine ag Dia
+–
Ní mar is toil linne ach mar is toil le Dia
Níl ag an sean-dream sin uiliog ach ag caint ar thoil Dé, agus ag rá go n-eireóidh rud más toil le Dia é. Dheamhan dochtúr na mbeitheach a thiúrfaidís sin ag aon-bhó go deó. Ach d'ordaigh Dia féin cúnamh (fc. cinnire)
TUILLEADH (1) ▼
Bhí sé ag báisteach mar is toil le Dia = ag báisteach go griodánta
k.
·
Is aoibhinn Dia dhuit = is miniar duit
l.
+–
Is mór an tslí 'un Dé é = rud maith; rud a d'fhearfadh ar na daoine, nó a thiocfadh go mór 'un sochair dóibh
Tá deireadh leis an bpoitín, agus má tá fhéin is mór an tslí 'un Dé é
TUILLEADH (6) ▼
Ní bhíonn cead damhsa ar bith anois san áit sin, agus mara bhfuil féin is mór an tslí 'un Dé é
Is mór an tslí 'un Dé é go dtáinic an bháisteach sin. Bhí 'chuile shórt spalptha
Is mór an tslí 'un Dé an cogadh a bheith thart. B'fhéidir go bhfairsingíodh rud eicínt anois
Is mór an tslí 'un Dé séipéal nua a bheith againn duinn fhéin annseo, agus gan orainn a dhul trí mhíle isteach go R.
Is mór an tslí 'un Dé an ceann céanna a bheith glanta amach as an tír ar fad. Ba bheag a thug a mbeannacht dó, ná a raibh sé aca le tabhairt dó
Ba mhór an tslí 'un Dé é, dhá mbeadh obair eicínt san tír thar agus a bheith anonn agus anall go Sasana
m.
+–
Tá sé marbh ó Dhia agus ón saol = tá sé marbh ceart; tá sé marbh i gcúrsaí nádúir
Tá dasachaí imithe ó Dhia agus ó'n saol anois. Nach bhfuil sé in a lá Fheil Muire
TUILLEADH (2) ▼
Tá siad marbh ó Dhia agus ón saol inniu (éanachaí lá sneachta)
Tá mé craiplithe ó Dhia agus ó'n saol anois agus tá sé in am sin agam arsa tusa
2.
+–
Ba duine le Dia é = duine simplí neamhghusúil; duine a bheadh cho simplí agus go mbeadh sé ina amadán; duine nach mbeadh a dhóthain céille aige, nach mbeadh aon-mhéid ann, a mbeadh éalann air, a bheadh balbh agus rl.
Go deimhin is duine le Dia é mo dhuine bocht; 'seadh sin. Níl leath a dhóthain guis ann
TUILLEADH (8) ▼
Shílfeá nach dtiúrfadh sé áird ar dhaoine ar an gcaoi sin, mara bhfuil seafóid air. Duine le Dia é mo dhuine bocht
Nach simplí an duine é! Sílim gur duine le Dia é
Duine le Dia ceart é siúd. Dheamhan spré céille aige ach an oiread leis an naoineán
Níor tháinic ionga ná orlach air ó a bhí sé deich mbliana d'aois. Duine le Dia é, 'seadh sin
Tá sí caoch agus balbh an créatúr. Duine le Dia í. Tá Dia buíoch di
Tá sé bac-lámhach ó bhruínn. Agus dheamhan a bhfuil thairis sin de theantás aige ar na cosa ach oiread. Go deimhin is duine le Dia é, go bhfoiridh Dia orainn!
Is mór an náire dhóib a bheith ag saghdadh faoin díriúch (díthreabhach) bocht sin — duine le Dia mar é. Dar leat féin ba chóir dóibh dóigh-mhagaidh eicínt thairis a fháil
Duine le Dia é mo Mh. bocht. Dhá gcloistheá ag caint le sagart strainséara annsin thoir anuiridh é! Shíl an sagart go mba duine é a raibh an-bhreithiúnas ann i gcaitheamh i bhfad, ach bhrath sé 'san deireadh é in a dheidh sin
3.
+–
Tá sé sin in a dhia beag aca soir annsin = duine a mbeadh an-mheas air, agus an-ghéilleadh dhá chuid cainte
'Sé M. an dia beag atá aca uiliog go léireach annsin. Níl ann ag fear aca, ach "dúirt M. é." "Dúirt M. é." Diabhal aithne orra nach h-í targaireacht Cholm Cille 'chuile smid dhá gcaithfidh M. as a bhéal
TUILLEADH (3) ▼
Ba é Debhelera an dia beag a bhí aige nó gur baineadh an "dole" dhe, ach mhaithfeá do Dhia gan a bheith ag éisteacht leis ó shoin ag ithe agus ag gearradh air. Is beag atá indon cuid de na daoine a ionntú
Níl agad dia beag a dhéanamh d'aonduine nó go mbeidh a fhios agad 'chuile chor dhá mbaineann leis i dtosach. Chuala tú ariamh é gan do bhreith a thabhairt ar an gcéad scéal. Agus deir siad nach mbeidh aithne agad ar aonduine nó go n-ithidh tú céad salainn leis
An chéad-uair a ndeachaidh mise anonn, bhí an cogadh in a neart an uair sin, agus ní raibh aon-dia beag aca ach Churchill. Bhuailfidís treasna an smuit thú dhá bhfuightheá locht ar bith air. Ach an "turn" deireadh, diabhal mé go sílfeá go raibh a dtromlach in a aghaidh marab é an "election" a rinne é
Féach freisin
→
cinnire
→
anam
→
abair
→
dearg 1
→
deo
→
duine
→
Aoine
→
Céadaoin
→
dé 1
→
Luan
→
Máirt
→
Satharn
Dia in iontrálacha eile (50+)
+
→
faitíos
Diabhal pléidh a bhéas agamsa le scadáin le mo ló aríst. Feacha an bhail a chuir siad cheana orm … Beannacht Dé dhuit a dhuine sin. Chuir siad go doras an bháis mé. Scadáin lofa a d'ith mé. Agus níor ghlac mé éiseall ná a dhath leo agus mé dhá n-ithe. Ach ní íosfaidh mé aríst díobh le cúnamh Dé. An té a bhuailtear san gceann bíonn faitíos air
TUILLEADH (5) ▼
Is mó faitíos mise roimh an ngála ná roimh an toirneach. Ach chreidim gur measa í an toirneach go sábhála Dia sinn. M'anam go bhfuil an gála féin domáisteach go leór
Beidh tú amuigh nó go gcuirthear faitíos ort! Nach bhfuil a fhios agad go bhfuil an bóithrín sin síos sidhiúil, fuagraíomuid deá-chomharsanacht orra, agus síochán barainneach inniu Dé Máirt!
Nach beag a fhaitíos é, a Thiarna Dé, a dhul amach an tráth sin d'oíche!
Is duine gan aon-fhaitíos é roimh Dhia ná Mhuire, agus caint mar sin a rá leis an sagart
Fan as faitíos na contúirte go sábhála Dia sinn!
→
fara
Ab é an sean-"bhicycle" sin. Beannacht Dé dhuit agus caith ar an bhfara é. Ar ndú, ní thiúrfadh sé sin trí choisméagachaí na trócaire thú
+
Is caillte an aimsir í, ní ag ceasacht ar Dhia é. 'Chuile lá ag baint earasbár dá chéile = is measa gach lá dhá dteagann ná aon-lá roimhe sin
TUILLEADH (2) ▼
Is diabhlaí deannachtach na ráigeannaí a bhí ann le dhá lá, agus chuile ráig aca ag baint fearasbár dhá chéile. Sin é anois é. Tá sé in am aice leigean fúithi dhá mba é toil Dé é
Teagann tharasbár bisigh air chuile lá. Is gearr go mbeidh sé as le cúnamh Dé
+
Cuireann sí feánach leamhnacht 'ar chuid na muc 'chuile lá. Is beag an dochar dóibh éifeacht féin a bheith ionta. Go bhfoire Dia ar na muca nach bhfánn ach an fata tor! Is deacair dóibh aon-rath a bheith orra
TUILLEADH (1) ▼
Is diabhlaí an feánach feamainne a chuir sé ar an gcapall. Ach is beag an tolgán a bhí aice siúd ann, mo léan. An-chapall í, bail ó Dhia uirri!
+
→
fear
Má phósann tú ní aireóidh tú go mbeidh na gasúir — má gheallann Dia dhuit iad — ag fearadh ort. Gheobhaidh tú do chuid leathchorónachaí, agus ní bhíonn achar ar bith orra go mbíonn siad ionchúntach. Ní aireóidh tú go mbeidh siad indon cuid den obair a bhaint dhíot
TUILLEADH (1) ▼
Go leige Dia a sláinte di! Is mór an grádh diadha a rinne sí, agus an dílleachta bocht sin a thabhairt léithe. Fearfaidh Dia agus Muire Mháthair a cuid grádh Dia uirre. Siad atá i riocht
+
→
feart
A Dhia na bhfeart céard atá tú a dhéanamh? = a Dhia mhóir na nGrásta
TUILLEADH (3) ▼
A Dhia na bhFeart go dtuga tú fóirínt dúinn agus do chuile chréatúr eile a bhfuil an t-anshógh air!
"Is fhearr é sin le Dia na bhFeart, ná a dhul faoi sheacht don Róimh" (as Rann: an dá líne tosaigh dhe: "Foighid in aghaidh gach locht, agus déirce don duine bhocht gan treóir")
Tá mé eirithe as an tobac inniu, agus ní chaithfidh mé aon-ghráinne aríst le cúnamh Dé go dtí lá Fheil Pádraig na bhFeart. Bainfidh mé píopa as an lá sin. Deir siad nach dochar é
Nach cumasach an chaoi a bhfuil sé ag cothú ar an bhfearthainn seo? Ní thiocfaidh aon-aghaidh ar an aimsir i mbliana mara bhfuil ag Dia
Sén feithideach is caillte é a chruthaigh Dia = dreóláinín dona; éagbhás; bás ar sliobarna; péisteánach nachar mhian leis scaradh le pínn ar bith airgid
+
→
fios
B'fhuide dhuit ná fios do shaoil an oíche siúd. Ghabhfadh an sioc a bhí ann thrí chlár daraí. Sháruigh muid í in a dheidh sin, buíochas le Dia
TUILLEADH (5) ▼
'Gcuire Dia an t-ádh ort agus leig dhom. Níl fios rúin ná mioscais agamsa faoi fhéin ná faoin a chuid cúrsaí. Muise nach haisteach an cleite cómhrádha a tharraing tú chugam i mbrollach an lae?
Níl a fhios agam ó Dhia anuas (ó sheacht ranna an domhain; ó sheacht ranna na néal; ó neamh ná néal; ó neamh ná néal; ó Dhia go talamh; ó Dhia; ó Fhlaitheas Dé na ngrást; bruite ná fuar etc.) céard a dhéanfas mé.
Tá a fhios ag Dia (tá a fhios ag an lá; tá a fhios ag an lá beannuithe; tá a fhios ag mo chroí etc.) go bhfuil mé tinn = tá mé tinn go cinnte
Níl a fhios agam céard a rinne mé ar mo Dhia chor ar bith. Níl me ag fáil aon-mhámh i gCathair Pheadair ná Phóil
Níl a fhios agam céard a rinne mé ar mo Dhia agus an bhail seo a chur orm! Mé a chasadh i lár an "bhulc Bligeárds" is corónta a chonnaic mé ariamh!
→
fliuch 1
Seo é an saol a gcaithfidh chuile dhuine a chuid aráin a fhliuchadh in allas a mhailí fhéin nó a bheith dhá uireasa. Níl duine ar bith ag fáil a bheatha ó neamh anois. Tá an saol sin imithe. Dar Dia is maith an ceart é freisin
→
fliuch 2
"Báisteach ó Dhia againn agus é a bheith fliuch agus cuid an lae amáireach go ndéana sé inniu" (rann)
→
fliuchán
Fan istigh as an bhfliuchán! Ní samhaoin ar bith do dhuine é fhéin a chailleadh. Tiocfaidh neart laethanta breá amach annseo in aice chúnta Dé
+
→
focal
Sin é an rud adúirt sé go díreach glan. Nar leige Dia go gcuirfinnse cor an fhocail air. Tá seisean ar shlí na fírinne agus mise ar shlí na bréige
TUILLEADH (2) ▼
Ná hinnis do scéal d'aonduine. Má innsíonn gabhfaidh cor an fhocail air. Nach air sin atá daoine ag faire. Beannacht Dé dhuit! Feacha a gcloiseann tú de luaidreáin chuile lá
Chuir mé focal ar bheart slat le fear as an Taobh Mín Dé Sathairn seo caite, ach níor thug sé chugam inniu iad
+
→
foilsigh
Rinne sé an choir. Is furasta aithinte anois air é, ní dhá roinnt leis é. Foillsíonn Dia rudaí mar sin = agruíonn Dia rudaí mar sin ar dhuine (san saol seo fhéin); is follasach é na rudaí a thárluíos do dhuine go raibh Dia ag ídiú nó ag fearadh a dhroch-ghníomhra air
TUILLEADH (7) ▼
Foillsíonn Dia an droch-ní i gcomhnaí dhá fhada go dtí é. Deir siad go bhfuil muilte Dé mall ach go meileann siad mín … Feacha an fear sin thiar. Mharuigh sé comrádaí leis ar an sliabh. Dheamhan a fhios agam ar mharuigh nós marar mharuigh — diúltaíomuid dhó — ach go raibh sé ráite leis. Nach maith a tháinig sé san saol gur thárluigh an cleas céanna dhá mhac fhéin. Thug an t-athair an eang leis. Ar an mac a hídíodh é
An corpadóir bradach! Sé cóir Dé é an méid sin a eireachtáil dó. Ba bheag aige fhéin dícheannadh a dhéanamh ar chréatúir bhochta. Chuir sé an bhaintreach sin thuas de dhruim tí. Chuir sé faoi ndeara di páipéar a shaighneáil dó ar a cuid talúna agus gan a fhios aice céard a bhí ann, ach gur theastuigh cupla cloch mhine uaithe l'aghaidh a háilín … Ach foillsíonn Dia an éagcóir míle glóire agus moladh leis fhéin. B'fhéidir go bhfuigheadh an cneamhaire ar a mhéis fhéin anois é, agus ní ag amhdú an oilc é, ní mór linn dó
Nar leige Dia go bhfearfadh Sé a chionnta air. Tá an rud thart anois, agus níl muid ag guidhe an oilc dó, th'éis a ndeárna sé orainn. Ach foillseóidh Dia an chréatúlacht luath nó mall
Ba deacair dóibh an t-ádh a bheith orra, go mba leó fhéin uainne é. Shíl siad go raibh siad in a rith seóil ceart críochnuithe anois. Bhí a dhá láimh timpeall ar an saol. Ach is ag Dia is fhearr a fhios. Foillsíonn Dia an chneamhaireacht agus an mí-scruball i gcomhnaí. Is fada ar an saol mé agus níl aon-lá ó tháinig cuimhne dhom nach h-amhla a fheicim é. Chuala tú an scéal faoin bhfear a chonnaic fear eile ag marú duine agus dhá chur ingan fhios. Mhionnuigh sé agus mhóidigh sé mara bhfoillsíodh Dia é, nach mbeadh aon-áird aige fhéin ar Dhia níos mó. D'fhan mar sin. Chonnaic sé go raibh an saol ag féithiú leis an té a rinne an marú … Sin é an chaoi a raibh sé. Bhí fear eile marbh cheana ag an té a maruíodh. Nach maith gur fhoillsigh Dia an choir sin!
Má tá Dia thuas foillseóidh Sé É fhéin ar an bhfear sin faoin anshógh a leig sé ar a athair agus ar a mháthair.
B'fhada a rith an scaibhtéaracht leis, ach d'fhoillsigh Dia É féin air san deireadh. Sé Dia an fear is fhearr in a dheidh sin
Ná bacaighidh léithe. Leigidh di. Fágaidh ag Dia í. Foillseóidh Dia É fhéin uirre. Más mall is trom í díoltas Dé, adeir siad
+
→
foirgthe
Dheamhan neach an aoin istigh ar an mbaile nach bhfuil foirghe le fliú. Bhuail sé muid tá mí ó shoin, ach m'anam go bhfuil muid ag fuasaoid aríst. Níl rud ar bith cho haiféalach leis. Mara bhfuil ag Dia déanfaidh sé creach shul má stopfas sé.
TUILLEADH (1) ▼
Dar diagaí tá chuile fhear dhá árdú (i bpáighe) ach go bhfoiridh Dia ar an talmhaí bocht. Tá sé foirghe ar fad
+
→
foirm
Tá fólaim ortsa, bail ó Dhia agus ó Mhuire ort, ach má sin í do chuid cainte anois go raibh dhá Naomh Pádraig ann, ná bactar leat! Nach deas uait a dhul ag cumadóireacht … Eiriceach a bhí san té adúirt é sin. Níl an rud sin i gclár ná i bhfoirm, agus ná géill thusa do'n fhear sin. Nachar chuala muid ariamh nach raibh ann ach aon-Naomh Pádraig amháin, moladh go deó leis
TUILLEADH (1) ▼
Go bhfuil siad indon an cloigeann a bhaint de dhuine agus cloigeann eile a chur air! Go dtuga Dia ciall duit! Níl do scéal i gclár ná i bhfoirm! A' dtiúrfása cead an cloigeann a bhaint díot fhéin?
+
Déanann tú scríbhneoireacht an-fhollasach bail ó Dhia ort = soiléar so-léite
TUILLEADH (2) ▼
Na tithe ósta sin thiar! Ara diabhal póilí ar bith a chuireas aon-chaidéis orra sin. Leigfidh siad isteach annsiúd cho follasach as comhair an tsaoil thú Dé Domhnaigh agus a leigfidís lá den tseachtain
Is follasach gur chuir tusa fataí cheana bail ó Dhia ort! Tá na múslaí agad!
→
fothair
Tá an talamh cho spalpha i mbliana agus nach mbeidh féar ná fóthar ann mara bhfuil ag Dia. Níor buaileadh aon-deóir bháistí ar an talamh ó Lá Bealtaine